† Christus Bewustzijn Deel II

De verborgen leringen van Jezus:

Er is geen figuur in de geschiedenis die meer besproken en betwist is dan Yeshua (Jezus) van Nazareth. Alles, van zijn naam tot zijn leven en leringen, is door elk mogelijk filter onderzocht: theosofisch, forensisch of spiritueel. Afhankelijk van het geloofssysteem of de mystieke school waartoe we behoren, zullen we de Christusfiguur op een andere manier waarnemen.

Houd in gedachten dat wat er in de schrift is overgeleverd, ernstig is vervormd. Het eerste wat we moeten begrijpen is wat "de Christus" betekent. Christus is een staat van bewustzijn — een staat die vandaag in spirituele kringen wordt aangeduid als eenheidsbewustzijn of "Oneness". Christusbewustzijn, eenheidsbewustzijn, en Oneness verwijzen allemaal naar diezelfde staat van zijn.

Deze staat van Oneness betekent weinig of wordt slecht begrepen totdat men het direct ervaart. Het kan worden uitgelegd, maar zonder directe ervaring gaat het vaak verloren in vertaling. Jezus was een vertegenwoordiger van deze Christusbewustzijn. De kern van zijn boodschap was om mensen te leren hoe ze een geheel wezen konden worden door hun mannelijke en vrouwelijke kanten in zichzelf te verenigen, en zo spiritueel soeverein te worden.

Op metafysisch niveau zijn de mannelijke en vrouwelijke energieën op aarde uit balans en in conflict. Dit conflict weerspiegelt zich in de uiterlijke wereld: het ene aspect overheerst, het andere wordt onderdrukt. Deze innerlijke verdeeldheid uit zich als logica die intuïtie overheerst, of het mentale dat het emotionele onderdrukt. Dit leidt tot een dynamiek van slachtoffer en dader — vaak wisselend van rol — voortkomend uit een collectieve trauma: de splitsing tussen het mannelijke en vrouwelijke. Deze kloof voedt het bewustzijn van afscheiding en is de oorsprong van het ego zoals we het kennen.

De integratie van de mannelijke en vrouwelijke energieën in het individu is essentieel, omdat ware bewustzijn — en dus vrije wil — pas dan geboren kan worden. Tot dat moment handelen we vanuit automatische patronen, karma. Ware vrije wil komt pas wanneer we bewust kunnen denken, voelen, en handelen vanuit onze volledige zelf. Karma is de automatische staat, waarin handelingen reacties zijn, zoals een knop op een verkoopautomaat. Bewustzijn stelt ons in staat om te kiezen — echt te kiezen — en om in Dharma te stappen, een staat van intentionele actie.

De leringen van Jezus gingen over het worden van een ongedeeld bewustzijn — over ascensie van afgescheiden bewustzijn naar eenheidsbewustzijn. Hij zou geschokt zijn te zien dat we hem nu aanbidden als een redder, in plaats van zijn boodschap te belichamen. Jezus waarschuwde zelfs voor het "valse licht" — een veld dat zich voedt met dualiteit en dat mensen gevangen houdt in spirituele amnesie door ze tot aanbidding aan te zetten.

Elke entiteit die onze energie of aanbidding opeist en ons in een kinderlijke rol plaatst, komt voort uit dit valse licht. Een wezen dat onze vrije wil eert, zou nooit om aanbidding vragen. Aanbidding is geen dankbaarheid; het is onderwerping. Het "valse licht" presenteert zich vaak als een overmatig fel wit licht — verblindend en overdreven puur — juist om zijn ware aard te verhullen. Dit is vergelijkbaar met een wolf in schaapskleren: het lijkt puur, maar is het niet.

Veel wezens in het valse licht weten niet eens dat ze onderdeel zijn van de dualiteit. Sommigen denken echt dat ze in een hogere staat verkeren. Maar het kernprobleem is aanbidding, dat zich voedt via een hiërarchisch systeem. Door onze kracht buiten onszelf te plaatsen, geven we onze spirituele soevereiniteit op. Jezus kwam juist om ons te herinneren aan onze eenheid met het goddelijke, niet om boven ons te staan.

Een veelvoorkomende illusie is dat het bereiken van eenheid met God eigenlijk een val van de duivel zou zijn. Deze angst is wijdverspreid. Je stijgt op in bewustzijn, ervaart God, en dan word je bang — of door anderen, of door je eigen diepgewortelde overtuigingen — dat je misleid bent. Dit is een valstrik van het valse licht: dat eenheid met God gevaarlijk zou zijn. Dit komt voort uit de overtuiging dat God buiten of boven ons staat, in plaats van binnen ons leeft.

Spirituele evolutie draait om het beheersen van nuance. Naarmate we meer nuance begrijpen, groeit ons bewustzijn. Gebrek aan nuance leidt tot misinterpretatie van spirituele waarheden. Wanneer je meesterschap over nuance bereikt, heet dat "verlossing".

Vanuit het derde en vierde dimensieniveau wordt Jezus gezien als redder. De vierde dimensie is bijzonder: het is de breedste energetische band, met veel subrealiteiten, waaronder zowel de hemelse als de helse rijken. Hemel en hel bevinden zich dus beiden in de vierde dimensie, zij het op verschillende niveaus.

De meeste religies en geloofssystemen zijn gebaseerd in de vierde dimensie en kunnen niet hoger gaan, omdat ze subjectieve constructies zijn. Deze systemen bestaan energetisch echt, maar zijn geen ultieme waarheid. Binnen de lagere astrale lagen van de vierde dimensie bevinden zich geesten, schaduwen en zelfs vijandige entiteiten. Ook de "goden" en "opgestegen meesters" van religies wonen in de vierde dimensie.

In de natuurkunde is de vierde dimensie de ruimte-tijd dimensie, vaak afgebeeld als een tesseract. De ruimte-tijd vormt een soort matrix — een verbindend weefsel — dat ons energetische sjabloon en ons chakrasysteem draagt. De chakra’s zijn projecties vanuit de vierde dimensie op ons energiesysteem. Op een gegeven moment, tijdens onze evolutie, worden de chakra’s geïntegreerd tot één centrum: het hart.

Alle reizen die een sjamaan maakt om zielen te genezen — onderwereldreizen, zielsherstel, energetische herschikking — vinden plaats in de vierde dimensie. De vierde dimensie is ook waar universeel bewustzijn begint te fragmenteren. Hier verschijnen begrippen als God en de duivel. In hogere dimensies heet God "Bron" of "Universeel Bewustzijn". Maar naarmate je daalt in dimensies, wordt het bewustzijn dichter, gescheiden, en dualistisch.

De vierde dimensie is dus waar de Bron zich splitst in God en duivel — de laatste slechts de schaduw van het eerste. Op dit niveau wordt God een ego — een entiteit die aanbidding verlangt, en die ons klein houdt. In werkelijkheid ervaren we spirituele amnesie: we zijn soevereine wezens, maar we zijn het vergeten.

Dus: "God" is de lagere expressie van de Bron; de "duivel" de schaduwkant. In hogere dimensies zijn ze één. Eenheid — Christus — wordt pas volledig begrepen vanaf de vijfde dimensie, waar Christus bewustzijn werkelijk wordt gezien als eenheid, niet als afscheiding.

Christusbewustzijn is een innerlijke, transcendente staat waarin een mens het goddelijke in zichzelf en in alles herkent. Het is geen religieuze overtuiging, maar een ervaring van de werkelijkheid zoals die werkelijk is, voorbij illusie, afgescheidenheid, angst en ego. Wanneer een mens in deze staat verkeert, ziet hij of zij de wereld niet langer door de lens van het persoonlijke zelf, maar vanuit een universeel bewustzijn dat alle dingen doordringt. Dit bewustzijn wordt gekenmerkt door liefde, vergeving, vrede, wijsheid, mededogen en volledige overgave aan wat is. Niet als concepten, maar als levende realiteiten.

Christusbewustzijn is in wezen de realisatie dat er geen afstand bestaat tussen jou en God. Dat de bron van alle leven niet buiten je is, ergens in de hemel of in een verre toekomst, maar in jou woont, in het centrum van je bewustzijn. In die zin is het Koninkrijk Gods, waarover Jezus sprak, niet een beloning na de dood, maar een innerlijke staat die hier en nu toegankelijk is, voor ieder mens die bereid is het ego op te geven en zijn ware aard te ontdekken.

In deze zienswijze is Jezus niet primair een verlosser in de zin dat hij namens de mensheid een straf op zich nam, maar een verlichte leraar die de weg toonde naar een nieuwe staat van bewustzijn. Hij zei zelf: "Ik en de Vader zijn één", en "Het Koninkrijk Gods is binnen in u." Zulke uitspraken zijn mystiek van aard, en wijzen naar een werkelijkheid waarin het dualisme tussen God en mens, hemel en aarde, licht en duisternis, overstegen wordt. Christus is dan niet beperkt tot de historische figuur Jezus, maar staat symbool voor het universele goddelijke bewustzijn dat in ieder mens sluimert en ontwaakt wil worden.

Deze mystieke interpretatie van Christus sluit aan bij de vroege gnostische christenen, die Jezus zagen als iemand die mensen kwam herinneren aan hun innerlijk licht. In plaats van te prediken dat de mens gevallen en zondig is, leerden zij dat de mens vergeten is wie hij werkelijk is, en dat ware verlossing ligt in het herinneren en belichamen van zijn goddelijke oorsprong. Het ‘Christus-Zelf’ is in deze visie het hogere Zelf, het ware Zelf, dat voorbij het ego ligt en verbonden is met de goddelijke bron van alles.

Christusbewustzijn is dus geen mentale overtuiging, geen dogma en geen religieuze bekering. Het is een bewustzijnsstaat waarin men vanuit liefde leeft, waarin het hart volledig geopend is en er geen innerlijke verdeeldheid meer bestaat. In deze staat worden anderen niet gezien als "anderen", maar als reflecties van hetzelfde goddelijke bewustzijn. Er is geen "ik" die afgescheiden is van "de ander"; er is slechts liefde die zich uitdrukt in verschillende vormen.

Deze staat van bewustzijn brengt een diep innerlijk weten met zich mee: dat liefde de grondtoon van het universum is, en dat lijden ontstaat wanneer men zich afscheidt van deze liefde. In Christusbewustzijn herkent men de eenheid in alle dingen, zelfs in pijn, zelfs in chaos. Men veroordeelt niet meer, maar begrijpt. Men verdedigt zich niet meer, maar geeft zich over. Men leeft niet meer voor zichzelf, maar als instrument van het grotere geheel.

Het proces naar Christusbewustzijn is vaak een pad van diepe innerlijke zuivering. Oude overtuigingen, angsten, trauma’s en conditioneringen komen aan het licht en vragen om losgelaten te worden. Niet door onderdrukking, maar door liefdevolle aanwezigheid. Vergeving speelt hierin een sleutelrol, niet alleen naar anderen toe, maar vooral naar het zelf. Want de meeste mensen leven met een onderliggende overtuiging dat ze niet goed genoeg zijn, dat er iets mis met hen is, of dat ze afgescheiden zijn van het goddelijke. Christusbewustzijn geneest deze illusie door direct te ervaren dat je nooit afgescheiden bent geweest – dat jijzelf de tempel van het goddelijke bent.

In deze staat wordt het leven niet meer gezien als iets dat moet worden beheerst of overwonnen, maar als iets dat zich in heilige perfectie ontvouwt. Zelfs pijn en verlies worden niet afgewezen, maar opgenomen in een groter geheel. Men leeft met een innerlijke rust die niet afhankelijk is van omstandigheden, maar voortkomt uit het besef dat men gedragen wordt door een intelligentie die groter is dan het denken kan bevatten. Niet in de vorm van een externe God die straft of beloont, maar als het levende mysterie dat zich in alles openbaart – ook in jezelf.

Christusbewustzijn wordt in veel spirituele tradities onder andere namen beschreven. In het boeddhisme is er de verlichting of het ontwaken tot de ware natuur van de geest. In het hindoeïsme spreekt men over het herkennen dat Atman (de ziel) en Brahman (het absolute) één zijn. In het soefisme spreekt men over het sterven van het ego en het samensmelten met de Geliefde. In deze zin is Christusbewustzijn een universeel mystiek pad, dat de grenzen van religie overstijgt en teruggaat naar de kern van alle spirituele tradities: de realisatie van eenheid.

Wat het pad uniek maakt in de christelijke mystiek, is de nadruk op liefde als het centrale principe. Niet als abstracte kracht, maar als een diep persoonlijke ervaring van verbondenheid, overgave en mededogen. Liefde wordt hier niet alleen gevoeld, maar geleefd. Christusbewustzijn is dan niet iets dat je bezit of bereikt, maar iets dat je door je heen laat werken. Je wordt een kanaal, een voertuig, een spiegel van het goddelijke in de wereld.

Deze bewustzijnsstaat vraagt volledige eerlijkheid, nederigheid en toewijding. Het is geen prestatie, maar een proces van afleren, van loslaten wat niet waar is, van terugkeren naar wat altijd al waar was. Zoals mystici vaak zeggen: God is geen bestemming, maar de oorsprong die we vergeten zijn. Christusbewustzijn is het ontwaken tot die oorsprong in jezelf.

Christusbewustzijn in de wereld – belichaming in het dagelijks leven

Christusbewustzijn is niet bedoeld als vlucht uit de wereld, maar als transformatie van hoe men in de wereld is. Het komt tot uiting in de manier waarop men liefheeft, luistert, grenzen stelt zonder hardheid, aanwezig is zonder oordeel. Het laat zich zien in hoe je een kind aankijkt, een ander vergeeft, of met mededogen omgaat met iemand die lijdt – zelfs als die persoon jijzelf bent.

In Christusbewustzijn valt het onderscheid tussen "geestelijk" en "werelds" weg. Alles is geestelijk. Elke ontmoeting is een uitnodiging om liefde te belichamen. Zelfs een conflict kan een poort zijn tot heling als het met bewustzijn wordt benaderd. De grootsheid van Christusbewustzijn ligt niet in grote wonderen, maar in de kleine dagelijkse keuzes voor waarheid, liefde en vrede.

Mensen die dit bewustzijn dragen, hebben vaak een stille kracht. Ze oordelen niet snel. Ze zijn eenvoudig. Hun aanwezigheid alleen kan rust brengen. Niet omdat zij perfect zijn, maar omdat ze voortdurend kiezen voor wat het leven vergroot in plaats van verkleint. Hun innerlijke kompas is afgestemd op een dieper weten, niet op externe goedkeuring.

Christusbewustzijn is dus geen status of identiteit. Het is een afwezigheid van alles wat niet waar is. Waar het ego zichzelf wil verheffen, verdwijnt het Christuslicht. Waar liefde zonder voorwaarden aanwezig is, straalt het vanzelf. Het is geen ideaalbeeld om te bereiken, maar een werkelijkheid die zich ontvouwt naarmate je innerlijke weerstand wegvalt.

Praktische oefeningen voor Christusbewustzijn in het dagelijks leven

Christusbewustzijn is geen toestand die eenmalig bereikt wordt, maar een voortdurende beoefening van liefde, overgave en aanwezig zijn in het moment. Hieronder volgt een reeks innerlijke praktijken die je kunnen helpen dit bewustzijn te verdiepen en te integreren.

Bewustzijn van het hart
Begin en eindig de dag met aandacht in het hart. Sluit je ogen, adem langzaam in en uit, en voel dat er in je hart een plek is van vrede. Vraag niets, doe niets, wees alleen aanwezig. Laat deze stille plek je ware thuis zijn. Stel jezelf open voor liefde die niet van buiten komt, maar vanuit de kern van je zijn stroomt.

Vergeving als bevrijding
Als je spanning voelt in relatie tot een ander, ga dan naar binnen. Zie het oordeel, de pijn, de afweer. Breng het in stilte naar het licht van het hart. Zeg innerlijk: “Ik laat los wat mij bindt. Ik kies voor vrede.” Vergeving is geen excuus voor gedrag, maar een loslaten van de identificatie met slachtofferschap. Het herstelt de waarheid dat jij en de ander één zijn in essentie.

Heilige aanwezigheid in alledaagsheid
Elke handeling kan heilig zijn wanneer zij met aandacht en liefde wordt verricht. Of je nu afwast, wandelt of met iemand praat: wees aanwezig. Christusbewustzijn drukt zich niet alleen uit in gebed of meditatie, maar juist in het gewone leven. Wees een ruimte waar oordeel wegvalt, waar zachtheid vanzelfsprekend wordt, waar stilte spreekt.

Stiltecultivatie
Creëer elke dag een moment van volledige stilte – geen muziek, geen telefoon, geen afleiding. Alleen jij en het zijn. In die stilte kan het innerlijk licht zich tonen. Niet als visioen, maar als diepe eenvoud. De stem van het Christusbewustzijn spreekt zacht, voorbij woorden – in stilte voel je de richting van liefde.

Overgave aan het Leven
Laat het idee los dat jij je leven onder controle moet houden. Laat gedachten als “het moet anders zijn” vervangen worden door: “Laat Uw Wil geschieden in mij.” Niet als onderwerping, maar als diepe afstemming op een intelligentie die groter is dan het verstand. Overgave is het loslaten van verzet, zodat de stroom van het leven je kan dragen.

Mystieke interpretatie van uitspraken van Jezus

“Ik en de Vader zijn één.”
In een mystieke zin zegt Jezus hier niet: “Ik ben God en jullie niet”, maar: “Wat Ik ben, zijn jullie ook – maar jullie zijn het vergeten.” Hij spreekt als het Christusbewustzijn dat zich herkent als één met de bron van al het leven. Deze uitspraak nodigt de mens uit om ook deze eenheid te ontdekken in zichzelf.

“Het Koninkrijk Gods is binnen in u.”
Hierin wordt duidelijk dat het geestelijke rijk niet een plaats is waar men na de dood naartoe gaat, maar een levende realiteit die nu al aanwezig is – in het hart, in het bewustzijn, in het ogenblik. Het Koninkrijk is geen bestemming, maar een innerlijke toestand waarin het ego is weggevallen en alleen liefde overblijft.

“Wie zichzelf verliest, zal zichzelf vinden.”
Dit wijst op het loslaten van het ego als toegangspoort tot het ware Zelf. Wie de identificatie met het ik opgeeft, ontdekt het Christus-Zelf dat voorbij persoonlijkheid en geschiedenis ligt. In die zelfovergave komt de mens thuis in zijn oorspronkelijke natuur.

“Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen.”
Dit is de ultieme manifestatie van Christusbewustzijn: volledige vergeving, zelfs in het aangezicht van lijden. Het toont dat ware liefde geen voorwaarden kent, en dat mededogen mogelijk is zelfs voor degenen die jou verwonden. Dit is geen zwakte, maar de kracht van bewustzijn dat zichzelf niet ziet als slachtoffer.

“Laat de doden hun doden begraven.”
Mystiek geïnterpreteerd verwijst dit niet letterlijk naar fysieke dood, maar naar mensen die leven zonder bewustzijn – die functioneren vanuit conditionering, angst en afgescheidenheid. Christusbewustzijn roept op tot een levend innerlijk ontwaken, waarin men niet langer reageert als een mechanisme, maar leeft vanuit de Geest.

"Christusbewustzijn: De Goddelijke Draad door de Schepping"

Naarmate we dieper ingaan op de aard en realiteit van Christus, openen we vandaag de discussie over het steeds populairder wordende concept van Christusbewustzijn. Dit idee is populair geworden in new age kringen en zelfs binnen sommige christelijke kringen. Toch lijkt de overgrote meerderheid van het christendom het concept grotendeels te negeren of zelfs af te wijzen. Een uitdaging van het idee van Christusbewustzijn vandaag de dag is dat er vaak een gebrek is aan samenhang in de manier waarop het wordt gepresenteerd.

Verschillende websites, netwerken en mensen stellen uiteenlopende ideeën en interpretaties voor, variërend van Christusbewustzijn als een universele staat van liefde, acceptatie en verbondenheid met alles, tot een niveau van eenheid met de scheppende geest die het mogelijk maakt wonderen te verrichten zoals Jezus dat deed. 

Schepping is geen daad van scheiding, maar een uitdrukking van het verlangen van de oneindige geest om zijn gelukzaligheid in veelheid te ervaren. De geest, alleen en volledig, koesterde een verlangensloos verlangen om zijn kosmische spel te creëren en ervan te genieten. Uit deze impuls werd het universum geboren, niet als een afzonderlijke entiteit, maar als een uitbreiding van de geest zelf. Uit die enorme scheppingsimpuls doordrong een enkelvoudige essentie alles – de kosmische universele intelligentie.

Deze essentie is wat wij kennen als Christusbewustzijn: de goddelijke intelligentie die het universum bij elkaar houdt en ondersteunt. Het is niet gebonden aan cultuur, religie of tijd. Het is de eeuwige draad die het eindige verbindt met het oneindige, het materiële met het spirituele. Om Christusbewustzijn echt te begrijpen, moeten we eerst de aard van de realiteit begrijpen. De realiteit is geen enkelvoudig, verenigd vlak, maar een dynamisch spel van drie lagen: het causale, het astrale en het materiële. Elke laag heeft een doel in het goddelijke ontwerp, allen zijn met elkaar verbonden en ondersteund door de universele intelligentie van Christusbewustzijn.

Het causale vlak is het hoogste en meest subtiele. Het is het rijk van goddelijke ideeën, waar alles begint als een gedachte in de geest van de Allerhoogste Geest. In dit vlak is het universum een blauwdruk, een potentieel zaadje dat wacht om zich te ontvouwen. Uit dit rijk van pure oorzakelijkheid stroomt de schepping voort, onaangetast door vorm of beperking.

Vanuit het causale vlak ontstaat het astrale vlak – het rijk van licht en energie. Hier nemen de goddelijke ideeën van het causale vlak vibrerende vormen aan. Het is een wereld van stralende energieën, levenskracht en subtiele trillingen. Het astrale vlak vormt de brug tussen het oneindige potentieel van het causale rijk en de gemanifesteerde werkelijkheid van de materiële wereld. De energieën van het astrale zijn dynamisch, constant in beweging en vormend voor de fysieke wereld.

Een wijze meester beschreef het astrale universum als volgt: het astrale universum, gemaakt van verschillende subtiele vibraties van licht en kleur, is honderden keren groter dan het materiële universum. De hele fysieke schepping hangt als een klein stevig mandje onder de enorme lichtgevende ballon van de astrale sfeer. Net zoals er fysieke zonnen en sterren zijn in de ruimte, zijn er ook talloze astrale zonnestelsels en sterrenstelsels. Hun planeten hebben astrale zonnen en manen die mooier zijn dan de fysieke. Het astrale rijk is oneindig mooi, schoon, puur en ordelijk – zonder dode planeten of dorre gebieden. Astrale planeten hebben een eeuwige lentetemperatuur, soms met lichtgevende witte sneeuw en regen van veelkleurig licht. Er zijn opaalmeren, heldere zeeën en regenboogrivieren.

Het astrale universum is bevolkt met miljoenen astrale wezens – sommigen recent van de aarde gekomen – evenals talloze feeën, meerminnen, vissen, dieren, kabouters, geesten en halfgoden. Elk verblijft op verschillende astrale planeten afhankelijk van hun karmische staat. Goede zielen kunnen vrij reizen, maar kwade geesten zijn beperkt tot specifieke zones. Net zoals mensen op aarde, wormen in de grond, vissen in het water en vogels in de lucht leven, zo leven astrale wezens op passende vibratoire plekken. Onder de gevallen duistere engelen, verbannen van andere werelden, ontstaan conflicten en oorlogen, waarbij gebruik wordt gemaakt van vibrerende mentale krachten of "levens-tronische" bommen. Deze wezens verblijven in de duistere regio’s van het lagere astrale rijk en werken hun slechte karma uit.

Door dit begrip van het astrale rijk kunnen we het gemakkelijk verbinden met hoe vele tradities concepten als hemel en hel beschrijven. Zij met zware en kwade karma keren na de dood terug naar de lagere astrale gebieden – de "hel" – terwijl de rest van ons tijdelijk de hogere, meer hemelse astrale werkelijkheden ervaart die we hebben verdiend.

Daaronder vinden we het materiële vlak – de grove manifestatie van de hogere rijken. Dit is de wereld die we waarnemen met onze zintuigen, het tastbare en fysieke. Maar zelfs deze schijnbaar vaste werkelijkheid is een manifestatie van goddelijke trilling. Materie, zo bevestigt de moderne wetenschap, is simpelweg energie die trilt op lagere frequenties. Hierin komen de spirituele wijsheid van oude leringen en ontdekkingen van de moderne wetenschap samen – bevestigend dat alles in de schepping vibratie is.

De ziel – een individualisatie van licht van de Allerhoogste Geest, oftewel Christusbewustzijn – is continu gehuld in drie vibrerende lichamen: eerst het causale, dan het astrale en dan het fysieke. Dit is de reis van incarnatie: het binnentreden van de schepping via het fysieke lichaam door de liefdevolle vereniging van twee mensen. De dood is het loslaten van dat fysieke lichaam en de terugkeer naar de hogere sferen. Er wordt gezegd dat we blijven reizen tussen deze rijken, lerend in elk, totdat we volledige meesterschap bereiken – waarna we kunnen terugkeren naar eenheid met de Bron.

Christusbewustzijn is de draad die deze drie rijken verbindt. Het stroomt door het causale als goddelijke gedachte, door het astrale als licht en energie, en door het materiële als de kracht die vormen manifesteert. Het is de goddelijke intelligentie die orde en betekenis geeft aan het universum.

Stel je een heldere witte lichtbron voor in een oneindige leegte. Dit licht straalt in alle richtingen maar heeft niets om op te schijnen. Dan concentreert het licht zich tot een blauwe kristallen bol. Nu schijnt het witte licht zowel rondom als door het kristal, waarbij het licht binnenin blauw wordt. In deze analogie vertegenwoordigt het witte licht de Ongemanifesteerde Geest, het kristal is de schepping (causaal, astraal, materieel) en het blauwe licht is Christusbewustzijn – de reflectie van het oneindige binnen het eindige.

De Heilige Geest, als onderdeel van de Heilige Drie-eenheid, komt voort uit de Allerhoogste Geest als de vibratie van schepping. De Drie-eenheid toont de eeuwige interactie tussen het ongemanifesteerde en het gemanifesteerde: de Vader is de Bron, de Heilige Geest is de creatieve vibratie, en Christusbewustzijn is het goddelijke licht binnenin die vibratie – aanwezig in elke vorm van schepping.

De schepping ontstaat uit vibratie – het Woord – of in oosterse tradities, de klank Om. In het begin was het Woord bij God, en het Woord wás God. Alles is vibratie, en Christusbewustzijn is zowel de onderhouder van het universum als de innerlijke gids in elk individu – de goddelijke vonk in elke ziel.

Maar waarom ervaren we dit bewustzijn dan niet allemaal bewust? De grote barrière is illusie – in het oosten bekend als Maya (kosmische illusie) en Avidya (individuele onwetendheid). Deze krachten verbergen het goddelijke licht binnenin ons. Toch zijn er overal in de schepping aanwijzingen die ons terugleiden – in de structuur van de realiteit, in de leringen van wijzen, in geschriften, en in de zachte stem van intuïtie.

Om toegang te krijgen tot Christusbewustzijn moeten we deze illusies overstijgen – via meditatie, gebed en onbaatzuchtige liefde. Zo herverbinden we met onze goddelijke bron en stijgen we boven de materiële beperkingen uit.

Deze reis is niet theoretisch – het is een diep ervaarbaar pad. In diepe stilte tijdens meditatie kan men het kosmische geluid Om horen – de stem van de schepping, die ons roept naar onze ware aard. Maar Christusbewustzijn komt niet alleen tot uiting in meditatie: het verschijnt in elke daad van liefde, mededogen, en vergeving. In elk vriendelijk moment leeft deze goddelijke essentie.

De leringen van Christusbewustzijn overbruggen wetenschap en spiritualiteit. Oude inzichten stemmen overeen met moderne ontdekkingen – en bevestigen dat we geen toeschouwers zijn, maar medescheppers van het universum. Door ons af te stemmen op Christusbewustzijn worden we mede-scheppers met het goddelijke.

Door de geschiedenis heen zijn er zielen geweest die dit universele bewustzijn volledig belichaamden. Deze meesters, of avataars, dalen af naar de materiële wereld om de mensheid te begeleiden. Ze leven onder ons, geven het voorbeeld, en tonen het potentieel van de menselijke ziel om haar goddelijke aard te realiseren.

Het Hart van Christus: Bewustwording en Transformatie