Wanneer Ontwaken Begint – Een Diepgaand Pad naar Je Ware Zelf
Er komt een moment in het leven waarop niets nog echt hetzelfde voelt. Niet omdat de wereld fundamenteel is veranderd, maar omdat de manier waarop alles ervaren wordt, verschuift. Alsof een sluier langzaam wordt opgetild. Dit is geen toeval. Dit is ontwaken — een subtiel maar diepgaand proces waarin de mens zich begint te herinneren wie en wat hij werkelijk is.
Spiritueel ontwaken is geen plotselinge verlichting of magisch moment waarop alles duidelijk wordt. Het is eerder een reeks innerlijke verschuivingen, soms zacht en nauwelijks merkbaar, dan weer intens en desoriënterend. Wat ooit belangrijk leek, verliest zijn grip. Wat ooit triviaal voelde, krijgt diepe betekenis. En wat overblijft, is vaak stilte — en vragen.
Wat is spiritueel ontwaken precies?
Spiritueel ontwaken is het besef dat men méér is dan het lichaam, de gedachten, de emoties of de rollen die men speelt. Het is het begin van het doorzien van de illusie van afgescheidenheid. Een innerlijk weten dat er geen ‘ik’ is die losstaat van de wereld, maar dat alles deel is van één groter geheel.
Ontwaken is geen geloof. Het is geen overtuiging. Het is een ervaring, een besef, een innerlijke waarheid die niet kan worden ‘on-zien’. Een herinnering die zich ontvouwt, stap voor stap.
Hoe voelt een ontwakingsproces?
Spiritueel ontwaken kan verwarrend, pijnlijk en tegelijkertijd bevrijdend zijn. Er kan een verlies van zin of richting worden ervaren. Oude structuren vallen weg, maar het nieuwe heeft zich nog niet gevormd. Het is een soort energetische aardbeving die alles op zijn kop zet:
-
Verlies van interesse in oppervlakkige bezigheden of sociale verplichtingen.
-
Diepe gevoeligheid voor geluid, beelden, mensenmassa’s, of negativiteit.
-
Sterk verlangen naar rust, natuur, stilte, en echtheid.
-
Emotionele golfbewegingen, van vreugde en liefde tot rouw en leegte.
-
Een gevoel van ‘thuiskomen’, zonder precies te weten waar of wat dat thuis is.
Waarom kan ontwaken moeilijk zijn?
Wanneer het oude ‘ik’ — het ego, de persoonlijkheid, het verhaal — begint te vervagen, blijft er tijdelijk een leegte achter. Deze fase wordt door sommigen het ‘donkere nacht van de ziel’ genoemd. Alles wat vertrouwd was, valt weg: ambities, relaties, overtuigingen, zelfs de motivatie om iets te doen kan verdwijnen.
Maar dit is geen einde. Het is een tussenfase. Een herstructurering van binnenuit. En juist in die leegte ontstaat ruimte voor iets echts — iets wat niet voortkomt uit angst, gewoonte of maatschappelijke druk, maar uit waarheid.
Wat valt weg na een ontwaken?
Wanneer het bewustzijn zich opent, beginnen bepaalde aspecten van het oude leven ‘te schuren’. Zaken die voorheen normaal of zelfs plezierig waren, voelen ineens onnatuurlijk. Dit kan zich uiten in:
-
Een afkeer van geweld in films of nieuws.
-
Geen behoefte meer aan drama of ‘meedoen’ met oppervlakkige gesprekken.
-
Moeite met drukke omgevingen of sociale media.
-
Het niet meer kunnen ‘doen alsof’ — in werk, relaties, of gedrag.
Deze fase vraagt moed: het vergt loslaten van wat niet langer klopt, zonder te weten wat ervoor in de plaats komt.
Wat groeit er in de stilte?
Na het loslaten ontstaat langzaam een nieuwe bedding. Innerlijke rust keert terug. Gevoelens van verbondenheid met de natuur, intuïtie en eenvoud worden sterker. Er komt ruimte voor creativiteit, liefde, authenticiteit.
Een nieuwe stroom van energie dient zich aan. Niet gedreven door ego of prestatiedrang, maar door overgave, aanwezigheid en zuivere inspiratie. Dingen worden gedaan omdat ze kloppen — niet omdat ze ‘moeten’.
Praktische handvatten tijdens en na ontwaken
🧘♀️ Meditatie & ademwerk
Niet om te worden wie je wilt zijn, maar om te zijn met wat er is. Stilte is geen doel, maar een ruimte waarin je jezelf kunt ontmoeten.
📖 Lees teksten die resoneren met je ziel
Boeken van mystici, filosofen, of spirituele leraren kunnen herkenning geven en bedding bieden.
✍️ Schrijf om te verwerken
Vrije schrijfsessies, brieven aan je innerlijke kind, of dagboeknotities helpen je om je ervaringen te integreren.
🎨 Gebruik creatieve expressie als heling
Schilderen, dansen, zingen, of muziek maken helpt het lichaam om energie te verwerken die met woorden moeilijk te bevatten is.
🌳 Breng tijd door in de natuur
De natuur resoneert met jouw ware ritme. Haar eenvoud is jouw spiegel. Elke boom herinnert je aan standvastigheid. Elk blad aan loslaten.
📵 Detox van prikkels (dopamine detox)
Beperk schermtijd, notificaties, sociale media en constante afleiding. Alleen in rust kan het lichaam opnieuw afstemmen op wat werkelijk voedend is.
Het pad is geen rechte lijn
Ontwaken is geen lineair proces. Er zijn dagen van helderheid en dagen van verwarring. Momenten van diepe liefde en momenten van intense leegte. Dat hoort erbij. Elke ervaring is een deel van jouw ontwaken.
Er hoeft niets geforceerd te worden. Geen doelen, geen haast. Het enige wat telt, is luisteren — naar het fluisteren van je ziel, dat vaak klinkt als stilte. En in die stilte begint het echte leven.
Ontwaken is geen spirituele prestatie. Het is geen eindstation. Het is een herinnering aan wat altijd al waar was: dat jij een uitdrukking bent van het leven zelf. Niet afgescheiden, maar verbonden. Niet gebonden, maar vrij.
Wie deze reis aandurft, betreedt een pad dat niet altijd gemakkelijk is — maar wel echt. En in een wereld die vaak vraagt om rennen, presteren en voldoen, is dat misschien wel het meest moedige wat er is.
Welkom thuis. 💫
Men is geen menselijk wezen. Zodra dit begrepen wordt, verandert de werkelijkheid voorgoed.
Op jonge leeftijd ontstond het besef dat alles natuurlijk is en dat er geen wezenlijk verschil bestaat tussen de natuur en de mens. De term “menselijk wezen” is slechts een label dat ooit bedacht is om de wereld in categorieën te verdelen: dit is een boom, dat is een rivier, dit is een mens. Maar zodra iets een definitie krijgt, ontstaat er scheiding. Scheiding leidt tot lijden, omdat het de illusie creëert dat men een afzonderlijk individu is dat strijdt tegen het leven.
In werkelijkheid zijn mensen geen afzonderlijke individuen. Dit kan onderzocht worden door te ontdekken wat men niet is. Het lichaam verandert continu, maar het gevoel van “ik” blijft hetzelfde. Daarom is men niet het lichaam.
Bewustzijn, datgene waarmee men zich bewust is van ervaringen, verandert niet. Gevoelens en gedachten komen en gaan, maar het bewustzijn dat deze ervaart blijft constant. Zelfs in diepe slaap, waarin er geen sensaties of gedachten zijn, is er bewustzijn aanwezig – bewustzijn van afwezigheid van ervaring.
De geest is ook niet het ware “ik”, omdat gedachten willekeurig opkomen en verdwijnen, en men is zich bewust van deze gedachten vóór en ná hun aanwezigheid.
Zo blijft over het onveranderlijke bewustzijn, onafhankelijk van naam, geslacht, beroep of andere labels. Ongeacht welke veranderingen in uiterlijk, identiteit of omstandigheden plaatsvinden, blijft het “ik” hetzelfde.
Taal en labels zijn nuttig voor communicatie, maar op het diepste niveau zijn ze misleidend. Alles is met elkaar verbonden en het geloof in een afzonderlijk menselijk wezen is een illusie die lijden veroorzaakt.
Het ware “ik” is eenvoudigweg het “ik ben” – alles wat daaraan wordt toegevoegd is een constructie en geen absolute waarheid.
"Motivatie en doel na spiritueel ontwaken"
Geen zin om iets te doen na een spiritueel ontwaken.? dit is het ware verhaal over hoe alle motivatie, drang en doel verdwenen na spiritueel ontwaken — en hoe een eenvoudige wending uiteindelijk voor bevrijding zorgde. Er is goed en slecht nieuws. Het slechte nieuws is dat dit heel vaak voorkomt en als iets naars kan aanvoelen. Het goede nieuws is dat het niet voor altijd duurt en dat er een uitweg is. Er wordt gedeeld welke grote fout vaak wordt gemaakt in de poging om uit deze donkere fase te komen, en wat uiteindelijk weer nieuwe levensenergie bracht.
Het begint allemaal met een gevaarlijk lont dat wordt aangestoken. Spiritueel ontwaken lijkt op het traject van een vuurpijl of raket. Het lont van innerlijke zoektocht wordt aangestoken, en het zoeken begint. Dit wordt niet gekozen als persoon — het is simpelweg het geheel dat ontwaakt tot zichzelf. Zodra dat lont brandt, is het onvermijdelijk wat er gaat komen. Het is gevaarlijk voor het ego of de zogenaamde ‘individu’, want het leidt tot gebeurtenissen die laten inzien dat men nooit werkelijk is geweest wat men dacht te zijn — en dat men altijd al het geheel was.
Na het aansteken van dat lont schiet de vuurpijl de lucht in — de fase van ascentie. Het voelt opwindend en energiek, vol nieuwe perspectieven. Er zijn veel ‘aha’-momenten. Dingen worden ineens gezien alsof er met nieuwe ogen wordt gekeken, hoog boven de nachtelijke hemel.
Vervolgens barst de vuurpijl uit elkaar — dit is de explosie- of verdwijningfase. Het oude zelf houdt op te bestaan. Er ontstaat een gevoel van eenheid — er is geen individu meer. Tegelijkertijd is er alles, maar ook helemaal niets. Dit kan extatisch, verwonderend en beangstigend tegelijk voelen. Toch is dit niet het einde.
Na de explosie blijven de asresten over — de overblijfselen van wat eens het ‘ik’ was. Die zijn nu uiteengevallen. Het besef is er dat er geen afgescheiden individu is — er is alleen het geheel. Het lichaam is niet het ‘ik’, de geest is niet het ‘ik’. En toch dwarrelen die asresten neer op de grond, wat verwarring en desoriëntatie veroorzaakt. Er wordt gezocht naar iets om zich aan vast te houden — iets stevigs — maar er is niets stevigs meer. Alles wat ooit richting gaf, is weggevallen.
In die verwarring en innerlijke paniek wordt er gezocht naar houvast. Maar hoe harder er gezocht wordt, hoe meer onrust het veroorzaakt. Dan komt langzaam de afdaling terug naar aarde. Wat resteert, zijn brokstukken van een leven dat niet meer bestaat. Alle drijfveren en motivaties zijn verdwenen. Het gevoel van een innerlijke motor — dat fysieke gevoel in de maagstreek dat 's ochtends voortstuwde — is weg. Geen ‘ik wil dit’, ‘ik moet dat’, geen identiteit om hoog te houden. Die motor is volledig verwijderd.
Wat beweegt iemand dan nog in het leven? Waar komt motivatie vandaan? Wat is nog het doel? Het is een onrustige, ongemakkelijke tussenfase. De waarheid is gezien — of in elk geval even aangeraakt — maar er zijn nog resten van het oude ego.
Terug naar de vuurpijl: de raket is weg, maar op de grond ligt nog het houten stokje waarmee die werd afgeschoten. Dat is het lichaam-geest-complex. Het voelt ongemakkelijk dat dit er nog steeds is, ondanks alles wat is ervaren en doorzien. Het oude leven lijkt niet meer mogelijk. Wat is gezien, kan niet worden ‘ongezien’. Er is geen weg terug. De motor is weg — voorgoed.
Maar goed nieuws: er komt iets anders voor in de plaats. Er vindt een verschuiving van energie plaats — van wijsheid en waarheid. Aanvankelijk stroomt deze energie naar binnen. Het lichaam-geest-systeem wordt gevuld met nieuwe inzichten, en dit kan fysieke en mentale effecten hebben: slapeloosheid, veranderde eetgewoonten, hyperactiviteit of extreme vermoeidheid. Alles wordt wakker geschud. Dit wordt vaak overschaduwd door de extase van het ontwaken.
Maar na de explosie komt de stilte. Het lichaam-geest-systeem moet verwerken wat is gebeurd. Dat kan maanden duren. Het is alsof er een sneeuwbol is opgeschud — en nu moet alles weer rustig naar beneden dwarrelen.
Als dat gebeurt, ontstaat er iets nieuws. Een nieuwe energie. Een nieuwe drijfveer. Een nieuwe motor. Niet eentje gebaseerd op het oude ego of oude verlangens — maar gevoed door de waarheid die nu wordt gekend.
Velen blijven maandenlang hangen in deze tussenfase. Er wordt alles geprobeerd om eruit te komen. Sommigen doen letterlijk helemaal niets — maandenlang. Dit lijkt misschien goed, om alles te laten bezinken en op een teken te wachten. Maar dit kan een subtiele vorm van weerstand zijn.
Voorheen werd er altijd tegen de stroom van het leven ingeroeid. Altijd vechten, doelen nastreven, dingen bereiken. Na ontwaken valt dat allemaal weg. Maar het doen van niets kan óók weerstand zijn — alsof er midden in de rivier wordt gestaan met uitgestrekte armen, tegen de stroom in. Niet meer vechten, maar ook niet meebewegen.
Wat nodig is, is volledig loslaten. Niet geforceerd stilzitten, maar juist het leven weer omarmen — zonder reden, zonder doel, zonder eigen belang. Simpelweg omdat het leven daarom vraagt.
Geleidelijk, stap voor stap, ontstaat weer contact met mensen, gemeenschap, de wereld. En daarin begint die nieuwe energie te stromen. Een frisse motivatie, niet gedreven door ego, maar gevoed door waarheid.
Wie zich nu vast voelt zitten in deze fase, wordt uitgenodigd om zich een beetje te openen. Een beetje los te laten. Te zijn met de stroom. Open en ontvankelijk voor wat elk moment vraagt. Uiteindelijk is dit de enige manier om te bewegen in de wereld, in lijn met de waarheid die is gezien.