Druk op play en lees lekker mee
Er is een stilte die altijd luistert.
Die stilte draagt een herinnering van thuis.
Je bent meer dan naam of rol.
Je bent het bewuste veld van ervaring.
Kijk naar gedachten, zie hoe ze komen.
Ze zijn voorbijgaand, niet jouw diepste wezen.
Achter gedachten is een helder, stil weten.
Dat weten kent vreugde zonder reden.
Dat weten kent compassie zonder voorwaarden.
Adem in en raak vriendelijk aanwezig.
Adem uit en laat oordeel zacht smelten.
Voel elke ademhaling als thuiskomen in jezelf.
Luister naar het ritme van je hart.
Het klopt als drum van eeuwige aanwezigheid.
Herinner: je was er vóór al deze vormen.
Je essentie is onveranderlijk, stil en helder.
Elke traan draagt een vonk van herinnering.
Elke lach is een deur naar thuiskomen.
Het leven toont spiegels van je eigen Licht.
Kijk naar de wereld met mild nieuwsgierigheid.
Zie hoe alles je iets over jezelf leert.
Pijn is een leraar, geen definitieve straf.
Lijden kan je roepen naar innerlijke diepte.
Angst toont zich als schaduw die wil helen.
Er is niets te repareren buiten je liefde.
Vergeving opent deuren die gesloten leken altijd.
Zeg zacht tegen jezelf: ik vergeef, ik adem.
Laat beelden komen, en laat ze zonder houvast gaan.
Je bent de ruimte waarin alles verschijnt.
Die ruimte kent stilte, helderheid en vrede.
Noem die ruimte Stilte, Bron of Liefde.
Naam is gereedschap, niet de volle waarheid.
Toch helpt naam je aandacht liefdevol richten.
Wanneer twijfels komen, wees zacht, niet hard.
Twijfel is een deur naar oprechte vragen.
Vraag: wie luistert nu naar deze vragen?
Wacht een moment, en voel het antwoord binnen.
Antwoord verschijnt als helderheid, warm en stil.
Die helderheid zegt: jij bent altijd aanwezig.
Herinner dit met je adem, keer steeds binnen.
Oefening is simpel: wees vriendelijk aanwezig nu.
Herhaling wekt herkenning zoals regen de aarde.
Wees geduldig; ontwaken is geen snelle sprong.
Het is zacht herstel van vergeten harmonie.
Laat het hart je gids zijn, niet angst.
Hart voelt waar hoofd slechts raadsels monteert.
Voel dankbaarheid; dit opent sluizen van zichtbaarheid.
Dankbaarheid toont het sacrale in het alledaagse.
Zie elk wezen als spiegel van jouw Licht.
Wanneer iemand pijn draagt, raak die persoon zacht.
In aanraking geneest de wereld stukje bij beetje.
Gemeenschap ondersteunt herinnering, alleen zijn verdiept het.
Beide zijn heilig; beide voeden ontwaken langzaam.
Spreek langzaam, luister nog langzamer, blijf aanwezig.
Woorden zijn rivieren naar een groter zwijgen.
Laat stilte groeien tussen elke adem en woord.
In die stilte verschijnt het universele gezicht.
Dat gezicht glimlacht zonder reden of oordeel.
Het zegt: jij was altijd al volledig.
Je bent niet afgescheiden van Bron of alles.
Er is geen plek waar Liefde niet aanwezig is.
Zelfherinnering gebeurt als je zacht toelaat te zijn.
Stop met zoeken en vertrouw de innerlijke openheid.
Dat vertrouwen verandert de richting van je leven.
Leef alsof elke daad een gebed is.
En handel met vriendelijkheid, ook bij verwarring.
De wereld heeft honger naar eenvoudige aanwezigheid.
Als jij stil bent, herinnert een ander zich.
Dat is de wonderlijke natuur van ontwaken.
Wees helder als glas, zacht als warm water.
Laat je stilte het kompas voor kiezen zijn.
Kies niet vanuit angst, kies vanuit zuivere aandacht.
Elke keuze weerspiegelt wie je werkelijk bent.
Wanneer pijn terugkeert, adem diep, begroet het zacht.
Zeg: ik zie jou, ik ben hier, liefdevol.
Zo smelt de hardheid en groeit heldere zachtheid.
Herinner dat jouw essentie nooit is beschadigd.
Vormen komen en gaan, Bron blijft ongeschonden aanwezig.
Dit inzicht geeft vrijheid die geen grenzen kent.
Vrijheid is niet willen weglopen, maar aanwezigheid volledig.
Wanneer je merkt dat je vergeet, keer terug.
Adem, voel, wandel, en wees zacht aanwezig weer.
Je bent nooit te laat voor thuiskomst innerlijk.
Elke dag biedt kans tot zachte herinnering opnieuw.
Maak kleine rituelen om aandacht te trainen liefdevol.
Een wandeling, een adem, een eenvoudig dankgebaar helpt.
En soms is nietsdoen de meest radicale beoefening.
Sta stil in natuur, laat je hart spreken.
Bomen, rivieren en vogels dragen wijsheid tastbaar zacht.
Luister naar hun tempo; leer het van hen.
Hun leven toont een ritme van ontvouwing en rust.
Kijk naar de nacht: er rust vrede in donker.
Ook in jouw donker sluimert onontdekte sereniteit altijd.
Wanneer de dag zwaar voelt, adem dankbaarheid langzaam.
Dankbaarheid verandert ogenblik, maakt licht van last.
En onthoud: je hoeft niet alles ineens begrijpen.
Begrip ontvouwt zich als bloem in eigen tempo.
Soms gebeurt ontwaken plotseling; soms als zachte stroom.
Beide zijn heilig; oordeel ze niet met haast.
Laat compassie je metgezel zijn, altijd en overal.
Compassie opent deuren naar diepe menselijke herkenning.
En herkenning wekt het vermogen tot liefde terug.
Blijf oefenen: aandacht, adem, vriendelijkheid, herhaling, vertrouwen.
Want herinnering is gewoonweg: je toestaan te zien.
Zie jezelf, zie anderen, zie Bron in alles.
Dan ontstaat vanzelf het innerlijke ontwaken stil.
Je terugkeer is niet geheven prestatie, maar onthulling.
Sta in eenvoud, laat licht door je leven stromen.
En weet: jij bent geliefd, altijd en onvoorwaardelijk.
Adem nog eens langzaam, voel aanwezigheid, glimlach zacht.
Wanneer je opent, opent de wereld zacht met jou.
Dit is geen verhaal; dit is uitnodiging naar Zijn.
Keer terug, herinner, leef vanuit je stille Bron.
De wereld zal niet blijven hetzelfde; jij ook niet.