Druk op play en lees lekker mee
Het Verloren Licht
dat Weer Straalt
Er was eens een mens,
die zich diep in zijn binnenste verloren voelde.
Een mens die vaak gevangen zat
in angst, twijfels en oude wonden.
Hij voelde zich soms gebonden
aan zijn verleden, aan zijn mislukkingen,
aan de stemmen van oordeel
en zelfkritiek die hij dagelijks hoorde.
Het leven leek zwaar,
en de wereld om hem heen leek hard en onrechtvaardig.
Hij vroeg zich vaak af:
“Wie ben ik eigenlijk? Wat is mijn ware waarde?
Is er meer dan deze pijn?”
Op een dag, in een moment van diepe stilte,
las hij woorden die als een zachte stroom zijn hart binnendrongen.
Woorden over Christusbewustzijn —
het leven met het open bewustzijn van Christus,
een geest die vernieuwd wordt
door liefde, geloof en hoop.
Hij las hoe Jezus, zelfs temidden van pijn en onrecht,
keek met een onvoorwaardelijke liefde en vergeving,
een liefde die vrij stroomt uit een hart
dat verbonden is met het Goddelijke in alles.
Langzaam begon hij te voelen
dat die liefde geen ver van hem verwijderd ideaal was,
maar een levende kracht
die in hem wilde ontwaken.
Hij hoorde over de vernieuwde geest
die niet langer gevangen is in oude gedachten en angsten,
maar leeft in verbondenheid met de Heilige Geest.
Die geest bevrijdt, verandert zijn denken
en opent zijn hart voor een nieuwe, allesomvattende werkelijkheid.
Een werkelijkheid waarin hij niet langer wordt gezien
als de som van zijn fouten,
maar als een geliefd kind van God,
geboren uit één bron, met iedereen verbonden.
Hij besefte dat Christusbewustzijn
geen verafgelegen ideaal is,
maar een dagelijkse uitnodiging
om te leven in liefde en vertrouwen.
Het is een zachte dans met de Geest,
die fluistert en leidt in momenten van twijfel,
en zachtjes zegt:
“Sta stil,”
of “Vergeef die ander,”
of “Wees vriendelijk, ook als het moeilijk is.”
Hij leerde om anderen te zien
met de ogen van het hart,
niet oordelend, maar vol compassie,
wetend dat achter elke pijn een goddelijke ziel schuilt.
Dit betekende niet dat hij onrecht moest negeren,
maar dat hij vanuit liefde zocht naar heling en verzoening,
in plaats van verdeeldheid en wrok.
Ook leerde hij het belang van zelfliefde.
Want Jezus zei:
“Heb uw naaste lief als uzelf.”
Hoe kon hij werkelijk liefhebben,
als hij zichzelf niet kon omarmen?
Hij begon zichzelf te vergeven,
zijn imperfecties te accepteren
en de schuld en schaamte los te laten
die hem zo lang gevangen hielden.
Door zichzelf lief te hebben,
maakte hij ruimte voor een diepere liefde,
vrij van voorwaarden en beperkingen.
Elke dag bracht hij tijd door in gebed, meditatie en stilte,
zoals Jezus zich vaak terugtrok
om zich te verbinden met de Vader.
In die stille momenten
leerde hij te luisteren
naar de zachte fluistering van de Heilige Geest,
die hem liefde gaf en moed schonk.
Hij voelde hoe die innerlijke verbinding hem sterker maakte,
zijn geloof liet groeien
en hem rust gaf in een soms chaotische wereld.
Hij ontdekte dat geloven niet betekent:
“Ik zie het, dus ik geloof het.”
Maar juist:
“Ik geloof het, dus zal ik het zien.”
Zijn gedachten begonnen zijn werkelijkheid te vormen,
en met een vernieuwde geest richtte hij zich
op hoop, liefde en vrede.
Hij liet het negatieve los
dat hem gevangen hield
en ontdekte dat de vrucht van de Geest —
liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid,
goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing —
als een rivier uit hem stroomde.
Soms viel hij terug in oude patronen
van angst en twijfel,
maar telkens voelde hij de aanwezigheid
van Jezus’ woorden bij zich:
“Ik ben met u, alle dagen,
tot aan het einde der tijden.”
Deze belofte gaf hem moed om door te gaan,
te blijven kiezen voor liefde,
zelfs als het moeilijk was.
Want ware kracht ligt niet in wraak of haat,
maar in vergeving en mededogen.
Onvoorwaardelijke liefde is een transformerende kracht
die zelfs de donkerste situaties kan veranderen.
Langzaam begon hij te zien
dat hij niet zomaar een mens was
die door het leven werd meegesleurd,
maar een geliefd kind van God,
verbonden met alles wat leeft, één met alles,
geroepen om te leven
met dezelfde compassie, wijsheid en kracht
die Jezus toonde.
Hij voelde de roep om niet alleen innerlijk te veranderen,
maar ook een licht te zijn in de wereld —
een bron van vrede en genezing,
die onrecht durfde te bevragen
en bruggen bouwde waar verdeeldheid was.
Met elke daad van vriendelijkheid, elke vergeving,
en elke bewuste keuze om te leven vanuit liefde in plaats van angst,
straalde het verloren licht
weer helder, krachtig en warm.
Het was geen perfect licht,
maar een echt licht,
dat de wereld kon raken en veranderen.
En zo werd het mysterie van Christusbewustzijn
geen verafgelegen droom,
maar een levende realiteit,
waar iedereen aan kan deelnemen.
Een uitnodiging om het verloren licht
in zichzelf en in de ander
te herkennen en te laten stralen,
in liefde, vrede en verbondenheid.