Māyā – De Illusie van het Zelf

Samadhi is een oud Sanskriet woord voor wat er geen moderne vergelijking is. Er is een fundamentele uitdaging in het maken van een film over samadhi. Samadhi wijst naar iets dat niet kan worden uitgelegd op het niveau van het gevoel. Samadhi is de oorlog van mijn eigen innerlijke reis. Het doel is niet om je te leren over samadhi of om je gevoelens informatie te bieden, maar om je direct te inspireren om je echte natuur te ontdekken. Samadhi is nu meer dan ooit relevant.

We zijn op een tijd in de geschiedenis waarin we niet alleen samadhi vergeten, maar we vergeten wat we vergeten. Dit vergeten is Maya, de illusie van het zelf. Zoals mensen leven de meeste van ons inmiddels in ons dagelijks leven, met weinig gedachten over wie we zijn, waarom we hier zijn of waar we heen gaan. De meeste van ons hebben de echte zelf, de ziel, of wat de Boeddha noemde Anatta, nog nooit gerealiseerd. Dat wat verder is dan naam en vorm, verder dan denken. Als resultaat geloven we dat we deze beperkte lichaam zijn.

We leven in vreugde, zowel bewust als onbewust, dat de beperkte zelf-structuur met wie we worden geïdentificeerd, gaat dood. In de wereld van vandaag de meeste mensen, die geëngageerd zijn in religieuze of spirituele praktijken, zoals yoga, praten, meditatie, zingen, of een soort ritueel, praktiseren technieken die geconditioneerd zijn, dat betekent dat ze een deel van de ego-constructie zijn. Het zoeken en de activiteit is niet het probleem. Denken dat je het antwoord hebt gevonden in een externe vorm is het probleem. De spirituele vorm in zijn meest commune vorm is niet anders dan het pathologische denken die overal gebeurt. Het is een verdere agitatie van het gevoel, meer menselijk doen, in plaats van menselijk zijn.

De ego-constructie wil meer geld, meer kracht, meer liefde, meer van alles. Diegenen die op de zogenaamde spirituele weg, willen meer spiritueel zijn, meer wakker, meer evenwichtig, meer veilig, meer verenigd. Het gevaar voor jou als je deze film bekijkt, is dat je gevoel wil Samadhi krijgen. Nog meer gevaarlijk is dat je gevoel denkt dat het Samadhi heeft gekregen. Wanneer er een zin is om iets te ontvangen, kun je er zeker van zijn dat het de ego-constructie is die werkt. Samadhi is niet over ontvangen of iets meer toevoegen aan jezelf.

Om Samadhi te realiseren, moet je leren om te doden voordat je dood bent. Leven en dood zijn als Yin en Yang, een onafhankelijk continuum, dat eindelijk ontvangt, met geen begin en geen einde. Als we de dood wegdrukken, drukken we ook het leven weg. Als je de waarheid direct ervaart van wie je bent, heeft er geen angst meer voor leven of dood. We worden verteld wie we zijn door onze samenleving en onze cultuur. En tegelijkertijd worden we slaven naar de diepere, onbewuste, biologische ziel in een versie die onze keuzes beheerst.

Het ego-constructie is niets meer dan de impuls om opnieuw te gaan. Het is eenvoudig het pad dat energie ooit nam, en de tendentie van energie om dat pad weer te nemen, of het positief of negatief is voor het organisme. Er zijn eindelijke niveaus van herinnering of geest, spiralen binnen spiralen. Als je bewustzijn zich identificeert met dit geest- of ego-constructie, heeft het je aan sociale omstandigheden, die je de Matrix kan noemen. Er zijn aspecten van het ego die we bewust kunnen zijn, maar het is het onbewuste, het archaïsche draaien, de primale existentiële angsten, die de hele machine draaien. Eindelijke patiënten van het aanpakken van plezier en het voorkomen van pijn worden geïntegreerd in pathologisch gedrag.

Onze werk, onze relaties, onze geloven, onze echte gedachten, en onze hele manier van leven. Zoals vlees, leven en doden de meeste mensen in passieve subjugatie. Ze leveren hun leven naar de Matrix. We leven levenen, dicht in nare patiënten, levenen vaak gevuld met groot pijn, en het gebeurt nooit dat we echt vrij kunnen worden. Het is mogelijk om de leven te laten gaan, die uit het verleden is geïnherceerd, om de leven van de ene te leven die wacht om terug te komen door de innerlijke wereld. We zijn allemaal geboren in deze wereld, met biologische geconditioneerde structuren, maar zonder zelfbewustzijn.

Vaak als je naar het oog van een jonge kind kijkt, zit er geen trace van zelf, maar lumineuze vrijheid. De persoon die je in groeit, is een masker over de bewustzijn. Shakespeare zei, de hele wereld is een scène, en alle mannen en vrouwen meerlijk spelers. In een gewakkeld individu schijnt de bewustzijn door de persoon, door de masker. Wanneer je wakker bent, word je niet geïdentificeerd met je karakter. Je gelooft niet dat je de masker is die je draagt.

Maar je geeft ook niet op om een rol te spelen. Wanneer we geïdentificeerd zijn met onze karakter, onze persona, Dit is Maya, de illusie van de zelf. Samadhi is het opwakken van de droom van je karakter in de spelen van het leven. 2400 jaar nadat Plato de Republiek schreef, maakt de mensheid nog steeds uit de grot van Plato. In feite zijn we meer geïdentificeerd door illusies dan ooit. In de film had Socrates een groep mensen beschrijven die in een grot leefden, al hun leven, tegen een blanke muur.

Alles wat ze konden zien waren schaduwen, die op de muur werden geprojecteerd door de dingen die voor een vuur kwamen, die achter hen lag. Deze puppetshow werd hun wereld. Volgens Socrates waren de schaduwen zo dicht, dat de gevangenen niet eens de realiteit konden zien. Zelfs nadat ze werden verteld over de buitenwereld, zouden ze blijven geloven dat de schaduwen alles waren. Zelfs als ze dachten dat er iets meer was, zouden ze niet willen verlaten wat familieer was. De mensheid van vandaag is net als de mensen die alleen de schaduwen op de muur hebben gezien.

De schaduwen zijn analogisch met onze gedachten. De wereld van het denken is de enige wereld die we kennen. Maar er is een andere wereld, die vertrekt van het denken, vertrekt van het dualistische gevoel. Ben je er klaar voor om de muur te verlaten? Om alles te verlaten wat je hebt gezien, om de waarheid te vinden, over wie je bent? Om samadhi te ervaren, moet je je aandacht verwijderen van de schaduwen, verwijderen van de gedachten, naar het licht. Als een persoon alleen gewend is met het donker, dan moet hij graag zich aan het licht gewend worden.

Zoals een klimaatverandering, voor elke nieuwe paradigma, het duurt tijd en effort, en een wil om het nieuwe te ontdekken, en het oude te vervangen. Het gevoel kan worden vervangen door een trap voor het bewustzijn, een labyrinth of een prijs. Het is niet dat je in de prijs bent, maar dat je de prijs bent. De prijs is een illusie.

Als je in een illusie is geïdentificeerd, dan ben je in slaap. Als je je bewust bent van de prijs, als je op de slag bent om uit de illusie te komen, dan behaal je de illusie alsof ze echt is. En je blijft nog steeds in slaap. Maar nu wordt het droom, een nachtmerrie. Je wordt vervangen, en ren je van de schaduwen, voor altijd. Samadhi is het opwakken van het droom van de aparte zelf of het egoïste construct.

Samadhi is het opwakken van de identificatie met de prijs die ik noem, mij. Je kunt nooit echt vrij zijn, want waar je heen gaat, zit je prijs daar. Het opwakken is niet om het gevoel of de matrix. Aan de andere kant, wanneer je het niet herkent, dan kun je de spelen van het leven meer volledig ervaren, en genieten van de show zoals het is, zonder angst of angst. In de ouderwetse lezingen werd dit het divine spel van Lila genoemd. Het spel van spelen in dualiteit.

Menselijkheid is een continuum. Aan één extreem worden mensen geïdentificeerd met de materiële zelf. Aan de andere extreem is het samadhi, de cessatie van de zelf. Elke stap die we nemen naar het continuum, brengt minder moeite. Minder moeite betekent niet dat het leven vrij is van pijn. Samadhi is verder dan de dualiteit van pijn en plezier. Wat het betekent is dat er minder geest is, minder zelf, die verantwoordelijkheid creëert voor wat er gebeurt. En die verantwoordelijkheid creëert pijn.

Het realiseren van samadhi laat je zien wat aan de andere kant van het continuum is. Om te zien dat er iets anders is, dan de materiële wereld en zelfinteresse. Wanneer er een echte cessatie is van de zelfstructuur in samadhi, heeft er geen egoïste gedachten. Geen zelf. Geen dualiteit. Maar er is nog steeds het ik ben. Anatta. Of geen zelf. In die vrede is de dood van prajna of wijsheid.

Het begrijpen dat de immanente zelf verder dan de dualiteit speelt. Verder dan het hele continuum. De immanente zelf is ontijdelijk.

སཱ་མ་དྷི་ནི་དེང་རབས་ཀྱི་བསྡུར་ཚད་མེད་པའི་དོན་ལ་སཾ་སྐྲི་ཏའི་ཚིག་རྙིང་པ་ཞིག་རེད། ས་མ་དྷིའི་སྐོར་གྱི་གློག་བརྙན་ཞིག་བཟོ་རྒྱུར་གཞི་རྩའི་འགྲན་སློང་ཞིག་ཡོད། ས་མ་དྷི་ཡིས་ཚོར་སྣང་གི་གནས་ཚད་ལ་འགྲེལ་བཤད་རྒྱག་མི་ཐུབ་པའི་དངོས་པོ་ཞིག་བསྟན་ཡོད། ས་མ་དྷི་ནི་ངའི་ནང་སེམས་ཀྱི་འགྲུལ་བཞུད་ཀྱི་དམག་འཁྲུག་ཡིན། དམིགས་ཡུལ་ནི་ས་མ་དྷིའི་སྐོར་སློབ་ཁྲིད་བྱེད་པའམ་ཡང་ན་ཁྱེད་ཀྱི་ཚོར་སྣང་གི་གནས་ཚུལ་སྤྲོད་རྒྱུ་དེ་མིན་པར་ཁྱེད་རང་གི་རང་བཞིན་ངོ་མ་དེ་ཤེས་རྟོགས་བྱེད་པར་འཕྲལ་མར་སེམས་འགུལ་ཐེབས་རྒྱུ་དེ་རེད། ད་ལྟ་ས་མ་དྷི་ནི་སྔར་ལས་ལྷག་པའི་འབྲེལ་བ་ཡོད།

ང་ཚོ་ལོ་རྒྱུས་ནང་དུས་ཚོད་ཅིག་ལ་སླེབས་ཡོད། དེའི་ནང་ང་ཚོས་ས་མ་དྷི་བརྗེད་པ་ཙམ་མ་ཡིན་པར་ང་ཚོས་བརྗེད་པ་དེ་བརྗེད་ཀྱི་ཡོད། འདི་བརྗེད་པའི་མ་ཡ་(Maya)ནི་རང་ཉིད་ཀྱི་འཆར་སྣང་ཡིན། ང་ཚོའི་ནང་ནས་ཕལ་ཆེ་བ་ད་ལྟ་ང་ཚོའི་ཉིན་རེའི་འཚོ་བའི་ནང་སྡོད་ཀྱི་ཡོད། ང་ཚོ་སུ་ཡིན་པ་དང་། ང་ཚོ་འདིར་ཡོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་ན་གང་དུ་འགྲོ་གི་ཡོད་མེད་སྐོར་ལ་བསམ་ཚུལ་ཉུང་བ་ཡོད། ང་ཚོའི་ནང་ནས་ཕལ་ཆེ་བས་རང་ཉིད་དང་རྣམ་ཤེས་ཡང་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཨ་ནཏྟ་ཞེས་འབོད་པའི་དངོས་པོ་དེ་ནམ་ཡང་རྟོགས་མ་མྱོང་། མིང་དང་བཟོ་ལྟ་ལས་ལྷག་པར་བསམ་བློ་གཏོང་རྒྱུ་ལས་ལྷག་པ་རེད། དེའི་འབྲས་བུར་ང་ཚོས་ང་ཚོའི་གཟུགས་པོ་ཚད་གཞི་ཅན་འདི་ཡིན་པར་ཡིད་ཆེས་བྱེད་ཀྱི་ཡོད།

ང་ཚོ་དྲན་ཤེས་དང་དྲན་ཤེས་མེད་པར་སྐྱིད་པོ་ཡོད་པའི་འཚོ་བ་སྐྱེལ་བཞིན་ཡོད། དེང་སང་གི་འཛམ་གླིང་ནང་ཆོས་ལུགས་དང་ཆོས་ལུགས་ཀྱི་ལག་ལེན་ལ་ཁས་ལེན་བྱེད་མཁན་གྱི་མི་ཕལ་ཆེ་བ་ཡོ་ག་དང་། སྐད་ཆ་བཤད་པ། སྒོམ་རྒྱག་པ། འཚོལ་ཞིབ་དང་བྱེད་སྒོ་དེ་དཀའ་ངལ་མིན། ཕྱི་ཚུལ་ནས་ལན་དེ་རྙེད་པར་བསམ་ན་དཀའ་ངལ་རེད། དེའི་ཁྱབ་ཆེ་ཤོས་ཀྱི་རྣམ་པ་དེ་ས་ཕྱོགས་གང་སར་འབྱུང་བའི་ནད་རིགས་ཀྱི་བསམ་བློ་དང་མི་འདྲ་བ་རེད། དེ་ནི་ཚོར་སྣང་ལ་སྔར་ལས་ལྷག་པའི་འཚབ་འཚུབ་དང་། མིའི་རིགས་མང་བ། མི་རིགས་ཡིན་པའི་ཚབ་ཏུ།

རང་འདོད་ཀྱི་འཛུགས་སྐྲུན་ལ་དངུལ་མང་བ་དང་། སྟོབས་ཤུགས་མང་བ། བརྩེ་བ་མང་བ། ཆོས་ལུགས་ཀྱི་ལམ་དེ་ལ་ཆོས་ལུགས་ཀྱི་ལམ་ཁ་མང་བ་དང་། ཡར་ལངས་པ། མང་བ། བདེ་འཇགས་ཆེ་བ་དང་། གལ་ཏེ་ཁྱེད་ཀྱིས་གློག་བརྙན་འདི་བལྟས་ན་ཁྱེད་ལ་ཉེན་ཁ་ནི་ཁྱེད་ཀྱིས་ས་མ་དྷི་ཐོབ་འདོད་པ་དེ་རེད། དེ་ལས་ཀྱང་ཉེན་ཁ་ཆེ་བ་ནི་ཁྱེད་ཀྱི་ཚོར་སྣང་གིས་ས་མ་དྷི་ཐོབ་པ་བསམ་གྱི་ཡོད། གང་ཟག་ཅིག་གིས་གང་ཞིག་ལེན་པའི་ཚིག་གྲུབ་ཅིག་ཡོད་དུས་རང་གིས་རང་ལ་རང་འདོད་ཀྱི་བཟོ་བསྐྲུན་བྱེད་བཞིན་པ་དེ་ངེས་པར་ཤེས་ཐུབ། ས་མ་དྷི་ནི་རང་ཉིད་ལ་ཐོབ་པ་དང་ཡང་ན་ཁ་སྣོན་བྱེད་པའི་སྐོར་མིན།

ས་མ་དྷི་རྟོགས་པར་ཁྱེད་རང་ཤི་མ་ཐག་བསད་རྒྱུ་ཤེས་དགོས། མི་ཚེ་དང་འཆི་བ་ནི་ཡིན་དང་ཡང་ལྟ་བུ་ཡིན། དེ་མཐའ་མར་ཐོབ་པའི་རང་དབང་གི་རྒྱུན་རིམ་ཞིག་ཡིན། ང་ཚོས་འཆི་བ་ཕྱིར་འབུད་བྱེད་སྐབས། གལ་ཏེ་ཁྱེད་རང་སུ་ཡིན་པའི་བདེན་པ་དེ་འཕྲལ་དུ་མྱོང་ཚོར་བྱུང་ན་འཆི་བ་དང་འཆི་བ་ལ་འཇིགས་སྣང་གང་ཡང་མེད། ང་ཚོ་ལ་སྤྱི་ཚོགས་དང་རིག་གཞུང་བརྒྱུད་དེ་སུ་ཡིན་པ་ང་ཚོར་བཤད་ཀྱི་ཡོད། དེ་དང་དུས་མཚུངས་ང་ཚོ་ང་ཚོའི་འདམ་ག་ལ་སྟངས་འཛིན་བྱེད་པའི་ཐོན་རིམ་ནང་གཏིང་ཟབ་པོ་དང་དྲན་ཤེས་མེད་པའི་སྐྱེ་ལྡན་རིག་པའི་བྲན་གཡོག་ཆགས་ཡོད།

རང་འདོད་ཀྱི་འཛུགས་སྐྲུན་དེ་ཡང་བསྐྱར་འགྲོ་རྒྱུའི་སྐུལ་འདེད་ལས་ལྷག་པ་ཞིག་མ་རེད། དེ་ནི་ནུས་ཤུགས་ཀྱིས་སྔོན་ཆད་བླངས་པའི་ལམ་དེ་ཡིན་པ་དང་། ནུས་ཤུགས་ཀྱི་ལམ་དེ་ཡང་བསྐྱར་འགྲོ་བའི་རང་གཤིས་དེ་སྲོག་ལྡན་ལ་བཟང་ཕྱོགས་ཡིན་ནམ་ཡང་ན་ངན་པ་ཡིན་ནའང་འདྲ། མཐའ་མའི་དྲན་ཤེས་དང་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་གནས་ཚད་མཐའ་མ་དང་། གལ་ཏེ་ཁྱེད་ཀྱི་དྲན་ཤེས་དེ་སྙིང་སྟོབས་དང་རང་འདོད་ཀྱི་འཛུགས་སྐྲུན་འདི་དང་མཉམ་དུ་ངོས་འཛིན་བྱེད་ན། ང་ཚོས་ཤེས་རྟོགས་ཐུབ་པའི་རང་འདོད་ཀྱི་ཆ་ཤས་ཡོད་ཀྱང་། དེ་ནི་དྲན་ཤེས་མེད་པ་དེ་ཡིན། མཐའ་མའི་ནད་པ་རྣམས་དགའ་སྤྲོ་ལ་གདོང་ལེན་བྱེད་པ་དང་ན་ཚ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་ནད་པ་རྣམས་ནད་རིགས་ཀྱི་སྤྱོད་ལམ་ནང་དུ་མཉམ་བསྲེས་བྱེད་ཀྱི་ཡོད།

ང་ཚོའི་ལས་ཀ་དང་། ང་ཚོའི་འབྲེལ་བ། ང་ཚོའི་ཡིད་ཆེས། ང་ཚོའི་བསམ་བློ། དེ་བཞིན་འཚོ་བའི་ཐབས་ལམ་ཆ་ཚང་། ཤ་དང་སྲོག་ལྡན་དང་མི་མང་ཆེ་བ་སྒུལ་མེད་ཀྱི་དབང་བསྒྱུར་བྱེད་པའི་སྐབས་བསད་པ་ལྟ་བུ་རེད། ཁོ་ཚོས་རང་ཉིད་ཀྱི་ཚེ་སྲོག་དེ་མདུན་ལྗོངས་ལ་བསྐྱལ་ཡོད། ང་ཚོ་འཚོ་བ་སྐྱེལ་བཞིན་ཡོད། ནད་པ་བཙོག་པོ་དང་ཉེ་པོ་ཡོད། མང་ཆེ་བ་ན་ཚ་ཆེན་པོ་དང་མཉམ་དུ་འཚོ་བ་སྐྱེལ་གྱི་ཡོད། འདས་པའི་དུས་ནས་སློབ་སྟོན་བྱས་པའི་མི་ཚེ་དེ་ནང་ཁམས་ཀྱི་འཛམ་གླིང་བརྒྱུད་ནས་ཕྱིར་ལོག་རྒྱུར་སྒུག་པའི་མི་ཚེ་དེ་འཚོ་བར་འཚོ་བ་སྐྱེལ་ཐུབ་པ་བྱ་རྒྱུ་དེ་ཡིན། ང་ཚོ་ཚང་མ་འཛམ་གླིང་འདིར་སྐྱེས་ཤིང་། རང་བྱུང་གི་ཆ་རྐྱེན་ལྡན་པའི་སྒྲིག་བཀོད་ཡོད། འོན་ཀྱང་རང་ཉིད་ལ་དྲན་ཤེས་མེད་པ་རེད།

གལ་ཏེ་ཁྱེད་ཀྱིས་ཕྲུ་གུ་ཆུང་ཆུང་གི་མིག་ལ་ལྟོས་ན། རང་ཉིད་ལ་རྗེས་ཤུལ་མེད་ལ། འོད་མདངས་ཅན་གྱི་རང་དབང་མེད། ཁྱེད་རང་འཚར་ལོངས་བྱུང་བའི་མི་དེ་འདུ་ཤེས་ཀྱི་ཁ་རས་ཡིན། ཤེ་ཁི་སི་པི་ཡར་གྱིས་འཛམ་གླིང་ཡོངས་ཀྱི་མཐོང་སྣང་ཞིག་ཡིན་པ་དང་། ཕོ་མོ་ཚང་མ་རྩེད་འགྲན་པ་མང་བ་ཡོད་ཅེས་བརྗོད་ཡོད། ཐགས་འཐག་མཁན་གྱི་མི་སྒེར་ཞིག་གི་ནང་དུ་དྲན་ཤེས་དེ་ཁ་རས་བརྒྱུད་ནས་མི་དེ་བརྒྱུད་ནས་འོད་འཚེར་གྱི་ཡོད། གཉིད་ལས་སད་པའི་སྐབས་སུ་རང་གཤིས་དང་ངོས་འཛིན་མི་བྱེད་པར། ཁྱོད་རང་གིས་གྱོན་པའི་ཁ་རས་དེ་ཡིན་པར་ཡིད་ཆེས་མེད།

འོན་ཀྱང་ཁྱེད་ཀྱིས་ཡང་འཁྲབ་སྟོན་བྱེད་པར་སེམས་ཤིག་མ་བྱེད། ང་ཚོའི་རང་གཤིས་དང་རང་གཤིས་དང་ངོས་འཛིན་བྱེད་པའི་སྐབས་འདི་ནི་མ་ཡ་ཡིན། ས་མ་དྷི་ཡིས་མི་ཚེའི་རྩེད་མོའི་ནང་ཁྱེད་ཀྱི་རང་གཤིས་ཀྱི་རྨི་ལམ་དེ་ཡར་ལངས་བཞིན་ཡོད།

 

པེ་ལེ་ཐོ་ཡིས་སྤྱི་མཐུན་རྒྱལ་ཁབ་བྲིས་ནས་ལོ་ངོ་ ༢༤༠༠ ཕྱིན་པའི་རྗེས་སུ་མི་རིགས་ཀྱིས་ད་དུང་པེ་ལེ་ཐོའི་བྲག་ཕུག་ནས་བཟོས་ཡོད། དོན་དངོས་ཐོག་ང་ཚོ་སྔར་ལས་ལྷག་པའི་འཆར་སྣང་གིས་ངོས་འཛིན་བྱེད་ཀྱི་ཡོད། གློག་བརྙན་ནང་ལ་སོ་ཁེ་རེ་ཊིས་བྲག་ཕུག་ཅིག་ནང་སྡོད་མཁན་གྱི་མི་ཚོགས་ཤིག་དང་། ཁོང་ཚོའི་མི་ཚེ་གང་མང་ལ་གྱང་དཀར་པོ་ལ་ཁ་གཏད་གཅོག་པའི་སྐོར་བརྗོད་ཡོད།

ཁོང་ཚོས་མཐོང་ཐུབ་པ་ནི་གྱང་སྟེང་ལ་མེ་ཞིག་གི་མདུན་དུ་ཐོན་པའི་དངོས་པོ་དེ་དག་གིས་གྱང་སྟེང་ལ་བཀོད་པའི་གྱིབ་མ་དེ་ཚོ་ཡིན། འཁྲབ་སྟོན་འདི་ཁོང་ཚོའི་འཛམ་གླིང་དུ་གྱུར་ཡོད། སོ་ཁེ་རེ་ཊིས་ཀྱིས་བཤད་པ་ལྟར་ན། གྲིབ་ནག་དེ་ཧ་ཅང་ཉེ་པོ་ཡོད་སྟབས་བཙོན་པ་ཚོས་དངོས་ཡོད་དེ་མཐོང་མི་ཐུབ། ཕྱི་རོལ་ཡུལ་གྱི་སྐོར་བཤད་རྗེས་ཀྱང་ཁོང་ཚོས་གྲིབ་ནག་དེ་ཚང་མ་ཡིན་པར་ཡིད་ཆེས་བྱེད་ཀྱི་ཡོད། གལ་ཏེ་ཁོང་ཚོས་དེ་ལས་ལྷག་པ་ཞིག་ཡོད་པར་བསམ་ན་ཡང་། ཁོང་ཚོས་ཁྱིམ་ཚང་ཞིག་ནས་ཕྱིར་ཐོན་འདོད་མེད་པ་རེད། དེང་སང་གི་འགྲོ་བ་མིའི་རིགས་ནི་གྱང་ངོས་སུ་གྲིབ་གཟུགས་ཙམ་མཐོང་མྱོང་བའི་མི་དེ་དང་འདྲ་བར།

གྲིབ་མ་རྣམས་ང་ཚོའི་བསམ་བློ་དང་མཚུངས་པར་བཤད་ན། བསམ་གཞིགས་ཀྱི་འཛམ་གླིང་འདི་ང་ཚོས་ཤེས་པའི་འཛམ་གླིང་གཅིག་པུ་དེ་རེད། འོན་ཀྱང་བསམ་བློ་གཏོང་བ་ནས་འགོ་བཙུགས་པའི་འཛམ་གླིང་གཞན་ཞིག་ཡོད། ཁྱེད་རང་གྱང་ནས་ཕྱིར་ཐོན་རྒྱུར་གྲ་སྒྲིག་ཡོད་དམ། ཁྱེད་ཀྱིས་མཐོང་བའི་དངོས་པོ་ཚང་མ་བཞག་ན་ཁྱེད་རང་སུ་ཡིན་པའི་སྐོར་གྱི་བདེན་པ་འཚོལ་བར་ཡོད་དམ། ས་མ་དྷི་ལ་མྱོང་ཚོར་བྱེད་པར་ཁྱེད་ཀྱིས་གྲིབ་ནག་ནས་དོ་སྣང་མེད་པར་བཟོ་དགོས་པ་དང་། བསམ་བློ་དེ་དག་འོད་ལ་མེད་པར་བཟོ་དགོས། གལ་སྲིད་མི་ཞིག་མུན་ནག་ལ་གོམས་འདྲིས་བྱས་ན་འོད་ལ་གོམས་འདྲིས་བྱེད་དགོས།

གནམ་གཤིས་འགྱུར་ལྡོག་དང་། དཔེ་མཚོན་གསར་པ་རེ་རེར། དུས་ཚོད་དང་འབད་བརྩོན་དགོས། ཚོར་སྣང་དེ་དྲན་ཤེས་ཀྱི་ཐེམ་སྐས་ཤིག་གིས་ཚབ་བྱེད་ཐུབ། གོང་ཚད་ལ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར། གོང་ཚད་དེ་ཡིན། རིན་གོང་ནི་འཆར་སྣང་ཞིག་རེད།

གལ་ཏེ་ཁྱེད་རང་མགོ་སྐོར་གཏོང་བ་ཞིག་ལ་ངོས་འཛིན་བྱས་ཡོད་ན། དེ་ནས་ཁྱེད་རང་གཉིད་ཁུག་ཡོད། གལ་ཏེ་ཁྱེད་རང་ལ་བྱ་དགའ་དེ་ཤེས་ན། གལ་ཏེ་ཁྱེད་རང་མགོ་སྐོར་ལས་ཐར་བར་ལས་ཀ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་ན། ཁྱེད་རང་ད་དུང་གཉིད་ཁུག་གི་འདུག འོན་ཀྱང་ད་ལྟ་དེ་རྨི་ལམ་དང་མཚན་མོའི་འཆར་གཞི་ཞིག་ཆགས་རྒྱུ་རེད། ཁྱེད་རང་ཚབ་བྱས་ནས་གྲིབ་ནག་ནས་རྟག་ཏུ་རྒྱུག་རྒྱུ་རེད། སཱ་མ་དྷི་ནི་རང་ཉིད་སོ་སོ་ཡང་ན་རང་འདོད་ཀྱི་བཟོ་བཀོད་ཀྱི་རྨི་ལམ་དེ་ཡར་ལངས་པ་དེ་རེད།

སཱ་མ་དྷི་ཡིས་ངས་བརྗོད་པའི་རིན་གོང་དང་མཉམ་དུ་ངོས་འཛིན་དེ་ཡར་ལངས་བཞིན་ཡོད། ཁྱེད་རང་ནམ་ཡང་རིན་མེད་དུ་གནས་མི་ཐུབ། རྒྱུ་མཚན་ནི་ཁྱེད་རང་གང་དུ་འགྲོ་གི་ཡོད་ན། ཁྱེད་རང་གི་རིན་གོང་དེ་ཡོད། ཡར་ལངས་པ་ནི་ཚོར་སྣང་དང་མདུན་ལྗོངས་ཀྱི་རྐྱེན་གྱིས་མ་རེད། མཐའ་གཞན་དུ་ལྟོས་ན་ཁྱེད་ཀྱིས་དེ་ངོས་འཛིན་མ་ཐུབ་པའི་སྐབས་ཁྱེད་རང་གིས་མི་ཚེའི་རྩེད་མོ་དེ་ཚོ་ཆ་ཚང་མྱོང་ཐུབ་པ་དང་འཇིགས་སྣང་དང་འཇིགས་སྣང་མེད་པར་སྟོན་པ་དེ་ལ་སྤྲོ་སྣང་བྱེད་ཐུབ། སློབ་ཁྲིད་རྙིང་པ་དེའི་ནང་ལ་འདི་ལ་ལི་ལ་ཡི་ལྷའི་རྩེད་མོ་ཞེས་འབོད་ཀྱི་ཡོད། གཉིས་ལྡན་གྱི་རྩེད་མོ་རྩེད་པའི་རྩེད་མོ།

མིའི་རིགས་ནི་རྒྱུན་རིམ་ཞིག་རེད། མཐའ་མ་ཞིག་ལ་མི་རྣམས་དངོས་པོ་རང་ཉིད་ཀྱིས་ངོས་འཛིན་བྱེད་ཀྱི་ཡོད། མཐའ་གཞན་དུ་རང་ཉིད་ཀྱི་ཟས་ཟ་བ་ས་མ་དྷི་ཡིན། ང་ཚོས་མུ་མཐུད་ཀྱི་གོམ་པ་རེ་རེ་ལ་འབད་བརྩོན་ཉུང་བ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད། འབད་བརྩོན་ཉུང་བ་བྱས་ན་མི་ཚེ་ནི་ན་ཟུག་ལས་ཐར་བའི་དོན་མིན། ས་མ་དྷི་ནི་ན་ཟུག་དང་དགའ་སྤྲོའི་གཉིས་ལྡན་ལས་ཐག་རིང་བ་རེད། དེའི་དོན་ནི་གང་བྱུང་བ་དེ་ལ་འགན་འཁྲི་བཟོ་མཁན་གྱི་སེམས་ཤུགས་ཉུང་བ་དང་། རང་ཉིད་ཉུང་བ། འགན་འཁྲི་དེས་ན་ཟུག་བཟོ་གི་ཡོད།

ས་མ་དྷི་ཡི་ཤེས་རྟོགས་དེས་ཁྱེད་ལ་རྒྱུན་རིམ་གྱི་ཕྱོགས་གཞན་ཞིག་ལ་གང་ཡོད་མིན་སྟོན་གྱི་ཡོད། དངོས་པོའི་འཛམ་གླིང་དང་རང་དོན་ལས་གཞན་པའི་དངོས་པོ་གཞན་ཞིག་ཡོད་པ་ཤེས་དགོས། ས་མ་དྷཱིའི་ནང་རང་སྒྲིག་གི་རང་བཞིན་དངོས་མེད་པ་ཞིག་བྱུང་དུས་རང་འདོད་ཀྱི་བསམ་པ་མེད་དོ། རང་ཉིད་མེད། གཉིས་ལྡན་མེད། འོན་ཀྱང་ང་ད་དུང་ཡོད། ཨ་ན་ཏ། ཡང་ན་རང་ཉིད་མེད། ཞི་བདེ་དེའི་ནང་ལ་པྲ་ཇ་ན་ཡང་ན་ཤེས་རབ་ཀྱི་འདས་གྲོངས་ཡིན།

རང་བྱུང་ཁམས་དེ་གཉིས་ལས་ཐག་རིང་བར་རྩེད་ཀྱི་ཡོད་པའི་ཤེས་རྟོགས་ཡོད། མུ་མཐུད་དེ་མུ་མཐུད་དེ་ཆ་ཚང་ཡིན། ཨིམ་མ་ནེན་ཊི་རང་ཉིད་དེ་གལ་ཆེན་པོ་རེད།

MĀYĀ – De Illusie van het Zelf: Een Volledige Reis door het Mysterie van Bewustzijn en Werkelijkheid

De vraag wie wij werkelijk zijn, heeft de mensheid eeuwenlang beziggehouden. Wat is de ware aard van ons bestaan? Waarom ervaren we een wereld die lijkt te bestaan, maar die we toch als vergankelijk en relatief ervaren? Een van de oudste en diepste inzichten die ons pad kan verlichten, komt uit de Indiase filosofie: de ontdekking van Māyā, de illusie van het zelf. Māyā is niet slechts een filosofisch begrip, maar een poort naar diepe innerlijke bevrijding. Het begrip zelf is veelzijdig en complex, maar wanneer het volledig wordt begrepen, kan het leiden tot het grootste inzicht: de bevrijding van de illusie van afgescheidenheid en de ervaring van onze diepe verbondenheid met het al.

De Grondslagen van Māyā: De Kosmische Magie

Het woord "Māyā" komt van de Sanskrietwortel ma, die verwijst naar "het meten", "het vormen" of "het creëren". Het is de kracht die de onbeperkte en oneindige werkelijkheid, het Absolute Bewustzijn (Brahman), lijkt te verdelen in vormen, tijd en ruimte. Māyā is het middel waardoor het Absolute zichzelf "verbergt" en zich uitdrukt als het wereldlijke, tijdelijke bestaan.

Het Kosmische Principe van Māyā

In de Vedanta-filosofie, vooral in de Advaita Vedanta traditie die voornamelijk aan de filosofie van Adi Śaṅkara is verbonden, wordt Māyā beschreven als een kracht die de ware natuur van het universum verhult. Het Absolute (Brahman) verschijnt in een vergankelijke, dualistische wereld dankzij deze sluier. Het is de kracht die de werkelijkheid verdeeld, het eeuwige oneindige bewustzijn verhult en ons ertoe aanzet te geloven in de uiterlijke wereld die we waarnemen.

Māyā heeft twee belangrijke aspecten:

  • Avarana Shakti: De kracht die de werkelijke aard van de werkelijkheid bedekt. Het is een sluier die de diepere waarheid verbergt.

  • Vikshepa Shakti: De kracht die de illusie projecteert – een schijnbare werkelijkheid die ons verleidt te denken dat het alles is wat er is.

De Functie van Māyā in de Menselijke Ervaring

Māyā is dus niet slechts een 'sluiertje' dat ons kennis onthoudt, maar de weefster van onze ervaringen, de kracht die de zintuiglijke wereld tot stand brengt. De wereld zoals wij die ervaren is slechts een projectie – een wereld die door onze zintuigen wordt opgevat en gekleurd. Onze gedachten, gevoelens en fysieke waarnemingen zijn een verweven netwerk van illusies die de waarheid van wie we werkelijk zijn verbergen.

In het dagelijks leven ervaren we onze identiteit als iets dat vaststaat, als een “ik” dat de wereld en zijn omgeving ervaart. We identificeren ons met ons lichaam, onze gedachten, onze emoties, en het idee van een afgescheiden zelf. Maar als we dieper kijken, beginnen we te zien dat al deze identiteiten – het idee van wie we denken te zijn – slechts tijdelijk en veranderlijk zijn. Het idee van een vaststaande identiteit is slechts een kunstmatig concept dat zich manifesteert binnen het veld van Māyā.

Māyā en de Zelfidentificatie: Het Ego en de Gevangenis van Denken

De illusie van het zelf, die diep geworteld is in onze ervaring, houdt ons gevangen in een eindeloos spel van identificatie. We zeggen “Ik ben verdrietig”, “Ik ben gelukkig”, “Ik ben een mislukkeling” of “Ik ben succesvol”. Dit zijn allemaal gedachten die door het ego worden gecreëerd, een tijdelijke constructie die zich identificeert met bepaalde ervaringen. Maar, wie is het die deze gedachten waarneemt? Wanneer we dieper kijken, wordt het duidelijk dat dit ‘ik’ zelf slechts een verzinsel is – een verhaal dat het ego zichzelf vertelt.

Het Ego en de Rol van Māyā

Het ego is het product van Māyā, een valse zelfconceptie die ons overtuigt van onze afscheiding van anderen en van het universum. Het ego is een afgeleide van de werkelijke aard van ons wezen, het Absolute Bewustzijn, en hoewel het nuttig kan zijn voor onze overleving in de wereld van verschijnselen, leidt het ons uiteindelijk af van onze diepere waarheid.

Māyā, in haar eindeloze creatie, laat ons denken dat we afgescheiden zijn van anderen, dat we een afzonderlijk ‘ik’ zijn. Dit is de oorsprong van onze angsten, verlangens, en oordelen – het onophoudelijke streven naar bevestiging en veiligheid. Het ego is voortdurend bezig met het creëren van verhalen en identificaties, maar het is slechts een schaduw van wie we werkelijk zijn. Het diepe inzicht dat we onszelf niet kunnen vinden in de verhalen die we onszelf vertellen, is een belangrijke stap in het ontwaken uit de illusie van Māyā.

De Mystieke Aspecten van Māyā in Diverse Tradities

Māyā is een concept dat niet beperkt is tot de Vedanta of filosofieën uit India, maar door verschillende spirituele tradities wereldwijd is onderzocht en begrepen. De manier waarop Māyā wordt gepresenteerd in verschillende filosofieën onthult verschillende aspecten van dit mysterie.

Māyā in Samkhya en Yoga: De Dans van Bewustzijn en Natuur

In de Samkhya-filosofie, die de basis vormt van klassieke yoga, is er een fundamenteel onderscheid tussen Purusha (het pure, onveranderlijke bewustzijn) en Prakriti (de scheppende kracht van de natuur). Terwijl Purusha het fundamentele, onbewogen, eeuwige bewustzijn is, is Prakriti de dynamische kracht die de wereld creëert en opstuurt. Het idee van Māyā komt sterk naar voren in de dynamiek tussen deze twee principes. Wanneer het onbewogen bewustzijn zich identificeert met Prakriti, ontstaat de ervaring van de wereld zoals wij die kennen. Deze wereld is niet werkelijk, maar een tijdelijke expressie van het bewustzijn zelf.

Yoga (zoals gepresenteerd door Patañjali in zijn Yoga Sutra) biedt de praktische middelen om de werking van Māyā te overstijgen. De beoefening van yoga – door middel van meditatie, concentratie, ademhalingstechnieken en morele discipline – helpt de geest te zuiveren en de sluier van Māyā op te heffen. Het doel is om het valse zelf los te laten en de ervaring van het zuivere, onbewogen bewustzijn te realiseren.

Māyā in Boeddhisme: Leegte en de Ontkenning van het Zelf

In het Mahayana-boeddhisme wordt Māyā vaak geassocieerd met het idee van Śūnyatā, of leegte. Alles wat we ervaren is afhankelijk van andere dingen en heeft geen intrinsieke, onafhankelijke bestendigheid. In wezen is er geen vast, onveranderlijk zelf, geen permanente werkelijkheid die losstaat van de rest van de kosmos. De ervaring van afscheiding en de wereld van dualiteit is slechts een projectie van de mind die ons doet geloven in een solide, onveranderlijke realiteit.

Volgens Nāgārjuna, de grote boeddhistische filosoof, is de wereld leeg van inherent bestaan. Dit betekent niet dat de wereld niet bestaat, maar dat het slechts bestaat in afhankelijkheid van andere verschijnselen. Māyā is niet iets dat we moeten ontvluchten, maar iets dat we moeten begrijpen als een deel van de alomvattende leegte die alles doordringt.

Māyā in Tantra: De Heilige Illusie van Śakti

In de tantrische tradities, zoals de Kaula en Trika scholen, wordt Māyā vaak gezien als een manifestatie van Śakti, de goddelijke vrouwelijke energie. In plaats van Māyā als een misleiding of iets dat we moeten doorbreken, wordt het gezien als een heilige kracht die de wereld in al haar schoonheid en complexiteit tot leven brengt. Śakti is de kracht die de verschillende manifestaties van het Absolute tot stand brengt en het universum in beweging zet. Het is door Śakti, door de dans van Māyā, dat het eeuwige zich uitdrukt als de tijdelijke wereld van vormen en verschijnselen.

De Wetenschappelijke Benadering van Māyā: Kwantumfysica en Neurowetenschap

De moderne wetenschap, vooral op het gebied van kwantumfysica en neurowetenschap, biedt nieuwe inzichten die resoneren met de oude wijsheid van Māyā. De kwantumfysica toont aan dat de werkelijkheid niet zo vast en absoluut is als we denken. Deeltjes zijn op hun meest fundamentele niveau zowel golven als deeltjes, afhankelijk van de waarnemer. Dit roept de vraag op: is de werkelijkheid die wij ervaren werkelijk? Of is het slechts een projectie van ons bewustzijn, zoals Māyā ons leert?

Neurowetenschappers hebben aangetoond dat ons brein geen objectieve werkelijkheid registreert, maar een model van de werkelijkheid creëert. Onze zintuigen zijn geen vensters naar de "werkelijke" wereld, maar filters die een representatie creëren van wat wij geloven dat de wereld is. Onze ervaringen zijn geprojecteerde beelden, gevormd door onze overtuigingen, gedachten en zintuiglijke waarnemingen. Dit sluit perfect aan bij het idee van Māyā: wat wij waarnemen is slechts een constructie van het bewustzijn, niet de werkelijkheid zelf.

Het Doorzien van Māyā: Praktische Stappen naar Vrijheid

Het doorzien van Māyā is geen intellectuele oefening, maar een praktische spirituele oefening die leidt tot bevrijding. Dit proces vereist zelfonderzoek, meditatie, bewustzijn en de bereidheid om de lagen van identificatie en vooroordelen af te pellen.

  1. Zelfonderzoek (Ātma-vichāra) – Door constant te vragen "Wie ben ik?" in elk moment van denken, voelen en ervaren, beginnen we te realiseren dat we meer zijn dan onze gedachten en gevoelens. We beginnen te begrijpen dat we de getuige zijn van deze gedachten, niet de gedachten zelf.

  2. Meditatie en Contemplatie – In de stilte van meditatie leren we de stromingen van de geest te observeren zonder ons ermee te identificeren. We worden de neutrale waarnemer, wat ons in staat stelt de illusie van het zelf en de wereld van Māyā te doorzien.

  3. Bewuste Beweging en Ademhaling – Bewegingen zoals yoga, tai chi en andere lichaamsbewustzijnspraktijken kunnen ons helpen uit de mentale conditionering van Māyā te stappen en direct contact te maken met onze ware aard.

  4. Schouwen van Patronen – Door de patronen in ons leven te observeren, leren we de diepgewortelde overtuigingen en conditioneringen kennen die ons in de greep houden van Māyā.

  5. Dienstbaarheid en Overgave – Wanneer we onze verlangens en angsten loslaten en ons overgeven aan de stroom van het leven, vinden we vrijheid binnenin onszelf. We erkennen dat we nooit gescheiden waren van het geheel.

Māyā is niet de vijand, maar een mysterieus en heilig principe. Het is de manier waarop het Absolute zich uitdrukt in de wereld van vormen en verschijnselen. Het is zowel illusie als waarheid, en het pad naar bevrijding is geen ontkenning van deze illusie, maar het inzicht dat we alles zijn wat verschijnt. Het doorzien van Māyā is de bevrijding van de geest uit de beperkingen van het ego, en de ontdekking van onze diepe verbondenheid met het oneindige. Wanneer we eenmaal het masker van Māyā doorzien, komt de ware vreugde: de ervaring van onze essentie, die altijd al heel en volmaakt was.