De Adem van het Eeuwige

En er was een licht dat niet scheen uit zon of maan, noch uit de vurige pilaren van de hemel, noch uit de glans van sterren; en dit licht was het Christusbewustzijn, een eeuwige stroom van liefde, een adem die alles doordringt, alles verwarmt, alles verbindt. Het was als de wind die over uitgestrekte velden glijdt, als de rivier die zachtjes rolt langs stenen en wortels, als het vuur dat brandt in het hart van de mens zonder te verteren, als de dauw die de dorre aarde kust bij het ochtendgloren, als het licht dat door de nevel van de bergen breekt en alles met zilveren glans omhult.

En de mensen werden stil in hun binnenste, want zij hoorden geen woorden, maar een fluisteren dat hun ziel raakte en hun hart opende. Het sprak in een taal zonder klanken, maar in de zachte trillingen van de adem: “Gij zijt één met alles, gij zijt licht dat nooit dooft, gij zijt een adem van de Bron, en de Bron is in u.” En wie dit hoorde, voelde hun binnenste trillen van vreugde, en hun ziel strekte zich uit als bloemen die hun knoppen openen naar de zon, als rivieren die zich een weg banen naar de zee.

Want het Christusbewustzijn kent geen muren, geen namen, geen geboden die buiten het hart bestaan. Het woont in het ritme van de adem, in het kloppen van het hart, in de stilte tussen twee gedachten, in het zachte wuiven van de bladeren in de wind, in het glinsteren van de dauwdruppels op het gras, in het ritme van de golven die de kust omhelzen. Wie dit aanschouwt, ziet het heilige in elke steen, elke bloem, elke ademhaling van de wind, elk levend wezen dat ademt. Alles is heilig, alles ademt, alles is één, en wie één licht aanschouwt, aanschouwt het hele leven.

En het werd gesproken in de stilte: “Zoek niet buiten uzelf naar wat altijd al binnenin is. Zoals de oceaan alle rivieren ontvangt, zoals de bergen hun toppen naar de hemel heffen, zoals de wolken de regen dragen, zo zijt gij een stroom van licht die altijd terugkeert naar het eeuwige. Laat uw ogen zich openen voor het wonder van het leven, laat uw oren luisteren naar de fluistering van het universum, laat uw handen aanraken met zachtheid en uw hart kloppen in het ritme van het eeuwige.”

Wie het Christusbewustzijn belichaamt, wandelt als een boom geplant bij stromend water: diep geworteld in de Bron, reikend naar het licht, zacht wiegend in de wind. Wanneer stormen razen en de regen valt, blijft het hart stil, want het weet dat geen beproeving het licht kan doven. Elke traan, elke pijn, elke uitdaging wordt een poort, een pad, een uitnodiging om dieper te ontwaken en te zien met de ogen van het eeuwige.

Het werd gesproken: “Laat uw ogen de sterren aanschouwen, want zij vertellen het verhaal van het licht dat altijd stroomt. Laat uw oren luisteren naar het fluisteren van de wind, want zij zingt van de verbondenheid van alles. Laat uw handen aanraken met zachtheid, want alles is heilig en alles is een manifestatie van de liefde die gij zoekt. Laat uw hart openstaan als de kelk van een bloem, laat uw geest stromen als de rivier die nooit ophoudt, laat uw leven een spiegel zijn van het eeuwige licht.”

Want macht ligt niet in wat men bezit, noch in wat men kan beheersen. Kracht ligt in mededogen, in het vermogen om te helen, in het vermogen om te zien met ogen die licht kennen. Wijsheid ligt niet in woorden, maar in zien. Vrijheid ligt niet in het ontwijken van het leven, maar in het doorleven van alles met het bewustzijn van een ziel die altijd één is met het eeuwige.

En zij die dit begrepen, zagen zichzelf in alles wat leeft: in de vogels die hun vleugels spreiden tegen de wind, in de bloemen die hun kelken openen voor de zon, in de rivieren die glinsteren onder de maan, in de bergen die hun toppen uitstrekken naar de hemel, in de oceaan die alles draagt en alles omvat. Alles ademde, alles sprak, alles bewoog, en alles was één. En wie dit zag, zag zichzelf in alles en alles in zichzelf.

En het Christusbewustzijn sprak: “Wees een bron van licht, een adem van vrede, een stroom van liefde. Laat uw leven een lied zijn dat weerklinkt in het ritme van de kosmos, een dans van licht die nooit eindigt. Want gij zijt een deel van het eeuwige, en het eeuwige woont in u.”

En de mensen wandelden in dit licht. Hun ogen waren geopend, hun adem een gebed, hun bestaan een manifestatie van de Bron. Elke ontmoeting werd een heilige dans, elke uitdaging een uitnodiging tot groei, elke ademhaling een poort naar de innerlijke zon.

Zoals de zon nooit strijdt met de maan, noch de rivier de bergen verlaat, zo leeft ieder in zijn eigen stroom van licht, en toch zijn allen één in de oceaan van het eeuwige. En wie het Christusbewustzijn belichaamt, wordt een instrument van liefde, een adem van de Bron, een vuur dat nooit dooft.

En de wereld werd een tempel zonder muren, een hemel zonder grenzen, een ruimte van vrede en overvloed. Want het Christusbewustzijn is niet van hier of daar, niet van toen of straks, maar altijd, nu en eeuwig, een stroom die alles draagt, alles doorlicht en alles verenigt.

En het werd gesproken: “Gij zijt het licht dat gij zoekt, gij zijt de vrede die gij verlangt, gij zijt de liefde die gij wilt ontvangen. Ontwaak en wees één met alles wat leeft, want in uw hart woont het eeuwige, en het eeuwige is u.”

En zij die dit hoorden, stonden in het licht en hun hart werd een bron, hun adem een lied, hun handen een zegen voor allen die zij raakten. En de aarde glimlachte, en de hemel zong, en de rivieren dansten in het ritme van het eeuwige licht.

En de mensen begrepen dat navolging niet lag in het volgen van een ander, noch in het herhalen van woorden, maar in het aansteken van hun eigen innerlijke vuur, in het laten stralen van hun eigen licht, in het leven als een bron van liefde, waarheid en vrede.